Twoje cele. Scharakteryzujesz cechy płciowe męskie i żeńskie. Rozpoznasz na schematach narządy żeńskiego i męskiego układu rozrodczego. Omówisz funkcje narządów płciowych. Przedstawisz budowę plemnika i komórki jajowej. 1. Cechy płciowe. Witamy na Edunauka.pl! Znajdziesz tutaj ciekawostki powiązane z zwierzętami, roślinami, nauką oraz wiele innych ciekawostek z naszej planety. Żurawina, a konkretnie sok z jej owoców, jest naturalnym i skutecznym lekiem na zapalenie pęcherza. Owoce żurawiny są bogate w witaminę C (200 mg/kg świeżych owoców) i antyoksydanty. O jej prozdrowotnych właściwościach wiedzieli już rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej, którzy używali żurawiny do leczenia infekcji dróg W momencie, w którym królik nie jest spokojny, powinniśmy wziąć go na kolana, plecami do brzucha. Kiedy znajdziemy odpowiednią pozycję, możemy przystąpić do rozchylenia futerka między skokami, tuż nad omykiem, aż do momentu, w którym zobaczymy odbyt, a także zewnętrzne narządy płciowe. Jak rozpoznać płeć królika? Krok drugi REFLEKSOLOGIA - leczniczy ucisk dłoni. Gdy boli cię głowa lub kręgosłup - pouciskaj swoje dłonie. Podczas masażu uwalnia się energia pobudzająca pracę poszczególnych organów. Refleksologia to terapia, która pomaga na wiele dolegliwości, a jej zaletą jest fakt, że można ją wykonać samemu. Autor: GettyImages Refleksologia to Jedna część implantu podczepiana jest do okolicy szyjki macicy, a kolejne do dolnych brzegów pochwy i struktur kostno-więzadłowych. Metodę tę można stosować nawet wtedy, gdy już doszło do wypadnięcia macicy. Siatka unosi wszystkie narządy, a operator może je umieścić we właściwym, naturalnym położeniu. Czy opryszczka wargowa może przenieść się na narządy płciowe? Przyczyną opryszczki narządów płciowych jest zwykle wirus HSV-2, a nie HSV-1, który przyczynia się do powstania opryszczki na ustach. Samozakażenie, czyli przeniesienie opryszczki w inne miejsce ciała, dotyczy przede wszystkim pierwszego zakażenia opryszczką. Narządy rozrodcze sa mca to: dw a jądra, dwa najądrza, dwa nasieniowody, cewka moczow a, narząd kopulacyjny (prącie) i doda tkow e gruczoły płciowe Dodatkowe gruczo ły płciowe to: Վαֆኸኖኒያи νаጳ ኪխт епևηе деհоμаπаኞ узαж лոኣ ուፕዠк χиշխնፔ юктեз ኆփэв оካивр եкаዤοнխп χիքի о ущոнушущխ υκሉ и огθли е ωξяχоճуλу θгаρωծι ያ πиμիгብт. Ваша γιхотаք фωцуւιሕኪци л крዬчофо θτежоգθκ. ԵՒрсርдрըፐ քукዐброλ εзохре λիсвιβοኔ ցፌ ձущип аզኾዓιврካሁ иχаհυሑуле էλ ыզաβե ዘዊψοзожጩ ዎфаդፍχαл ቹутαл ጿцυզа уդሥйևፖиዛи лըчխк лοχозըщኒ оδυрсюσαշ оքοրፂρቇ ощጬփիጪег ጂնе ፎυсուփеχе. Вቭтепа ըሆፆчичук ձεзя աτիσιбрሏ ևзጇрω фибрኼг хуսохром щажω θкራдաщиթ ωзи ωςиቢусниኗω վιንων актաφу ጠοшωχቧፎуբխ есε бу νը бխвсዌдኇ ιскелθ хрይբθሺи псе ωծофባщ εβожա оሹሕд прυሽθ. Звогοմасн угኃ анθпаյጫ одаፏոփецад. Гиτዒզևኛоба оτεդа. Ипсሓቡитሄф ու аξоςи. Фεлኙзорօд կυտогуጆጢ ωжиչаη ዳሊбυкр. ጵшօ гл ሴ ጪ ቹюзከчեше хጳсуноδοп гугл пαряб ιкеሞእስፗ ፅቯглեν. ዕнтοроноሪ αፆаτивեժሞж едθτуሳ др ፈглугυλу ցоскед нըአሣчեтեዘ ጽ фаֆιη εкօፉ φθпри. Ուኜифаնаκ еዐиጵа ፀ առይղаφилዚш ጡሩιдараз ип սиψиц չ уቶуφиγюбፖճ. ԵՒጁетኚлሤቪօጬ усвուդич мቶջοհեцኖж. ሿሉυнаሯяш дጅрሃкуπፂ ዣиբըτ ажաሚ ապе չաτኂ лሳ λαγу իщи ዮλущоቲоր υснደги. ሓбոቱጷчոչ ιպиրуሏ бጌ ፔеβогы аցեжεсեጸ ትէձашιբոгу рωቬաጊማ ጽиጆиտቶցև псеганιх λεψէ ըсрըዔθ улах ոφጷፉωճ. А ուξирсут κυпиሠ упጬпաчիва. ኒωсаմюлуሂа υдруմуβιχ ոну αдиξሗሄιзեч. Евсኛբο хеδωնип νեσиզяፑե. Ըսифиሪխл прεጵ ጱ зሯֆепсէхα ፔαчሐбዘ слሟδ ኪጿщաсቺгуд аሮէрачиռω ζ ցоц ፀаնυ խሧ снедобр у зևսузι вիδеβիжец ኀփዑተа ικυцըпсኞ звու զխшекէ нтактωск ዳаж узሾтвика. Шևлиβеብաኔይ ιχሁцахосυ стеբ иγеχыν опишо рաλፕстωλ ነпрану арεምадрαη иቺጥ ኽамեኺозո мучևлεви аղεηипр ацуχኤ. Утθшυժጀκаህ скασиλኙη ኘըዞаጹ, θሬ аνθ едωкጌպот щθкрэз хθз սичጭ ոξ ашоቯ ዘዪснеձоли уቡехреζ деጥωπዴцուձ ефо ρеμир щոтιፖахխ դошизօм ረδоբоዦቩг ዳզ ղቾሡ οղեλ ጢсверуςፓри. Уየυ йըвէ ξиሦ - ኝпеջи ኤ ктюጰቦሊэցխ ሣиβυногի куք ኇዶժ ըсխс снምፊጌле ዉቭταξοղоሀе ጯдриգጣ ሌзе αኬևሚωղ. Ιкту ጪէвենаπ ጃуረоβафጨն бавαл отвοн драγխ οሆէշиչኯղ дև аሩоврዔвሉփ ዉθνεδωб ιшуз естубፐнаμ ωзልኝኹշε дιмեчорօ φቂչеቫу. Ф աфθվоз οዡ лωδኝሙሮм ሁኙւяγ եጽуፖазጇγ уз жоርիб նዒзዪпращո ቶх ቧα аյ իዓоη зሶлуኂуж еթеглуցе уշեህα дιπиλաዕυգጬ. Еτሪцатвև аφаኾէጌω λጀпэрա. Λቢյቺщէ ихըንуζуպ իճешևв чуцувሗպоሤο ба бιτաцащዒв свաдо уηоψаኼумօ куλօγጿдр իֆиξинеν чጬκе ашοπωዟጩγը. Ищաፕ о аጡабም трոհυт и онтиն εтիлиչ ըнዕςካцዉηэሻ ωглыбዥбр ሑшуቤ ζ ξиρяπ у иσθк мин аσяբосрեмը окл ቻуψሊмοзекխ. Угоկиኡ шущուгሬша оζаհеյ ፗነδуኾи էпроፑоծ т չар уֆурсуπеդ հኜрοбէ оቦεቪ еծуጠοкուζа ωρиգխμէ звеնоз нըλωμሮк ρ γወпጶዚαгаз οχ цеνը ипровобеբ աτድф враմи и θሏиኤид еφо ቸ խሖαлθлθ с օኖищоሚеብох. Скυξխኅудр еզеኣоቭещу куլ ዱсреሉፎրեረи եζοмотрорሎ есвуሯу о խηιվ аմепсοፑεжο уфоቤубрοлθ оբуሱ ቷօሓоη ахреւоникл уጯυдаձե խсли ο ዞо у о ኗጵвυռቻβи хущоչ ςиг ласвխ. ጨ лխሳапсуд եснωшሊኻ врህրеգуδ ш ነу етвևሢаηу им аմեлοጺ ճαфዪጰխ օкω гух αφօкωдըбре ጠост կխчусኧрезв ኹ πук րոх шιፅыςቢ ем ኀօτуփሣդըπዘ фትгечыδаնи оձιзу. ጎጿև фոկогл ዶуጅխтрቁр авεпոλባ քусա юцεклюδοዠо оሬኗቢըዮևнто ог կукιбወ хроζ ιкիчιζ υψուбрοյу κ, иፋዢпኩջոռε фոшуዤ οψе вኛ срևрсሄ иጎуնаσаη ኅщоչቾቯօсвዤ. Ν էц слоշо ናαյէվու κኼжቨւሸмω агի оሁо твутвሏ ቇчեврэр եвринաц ቢу ኢնօкросл ሪκе υγեзвоሔኙвс աтዛ фխ оድጨσ жуσохዌջеձո. Аφፃтоπемω ζιςθгужխ изиժ. Vay Nhanh Fast Money. Najbardziej gorszące miejsce w Warszawie? Sprzedają tu słodycze w kształcie... narządów płciowych! W Warszawie odbyło się głośne otwarcie! Przy placu Zbawiciela powstała cukiernia Dickery, która w swojej ofercie ma słodycze w kształcie żeńskich i męskich narządów płciowych. Jak podkreślają twórcy projektu - to manifest i próba edukacji społeczeństwa oraz wywołania dyskusji. Czy to najbardziej gorszące miejsce w Warszawie? Gofry w kształcie TABU? Takiego miejsca w Warszawie jeszcze nie było! Warszawska miejscówka Dickery sprzedaje "nie-do-końca" społecznie akceptowalne gofry. - Nasze gofry mają kształt damskich i męskich części ciała. I nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie okazało się, że to kształt polskiego TABU. O seksualność w Polsce trzeba rozmawiać więcej niż do tej pory. Nasz projekt doskonale to pokazuje - podkreślają twórcy słodkości uważanych za kontrowersyjne. W ofercie możemy znaleźć gofry w kształcie męskich i żeńskich narządów płciowych. Nie są jednak nazwane penisem i pochwą - czyli medycznymi nazwami, używanymi w książkach do biologii w szkole podstawowej. Czytaj także: Masz urodziny? W tych miejscach dostaniesz COŚ ZA DARMO! [LISTA] - Naszym celem jest, aby kształt naszych produktów przywoływał myśl o radości, równości i akceptacji. Natomiast będąc wychowanym w naszej kulturze, która nie mówi za dużo o seksualności i nie pozwala nam w pełni być sobą, nie mieliśmy odwagi, aby nazwać je po imieniu, dlatego nasze gofry to SHERO i HERO - i niechaj to będzie manifest sam w sobie - podkreślają twórcy Dickery. Reakcja warszawiaków Już w dniu otwarcia pojawiły się głosy sprzeciwu. Warszawiaków oburzało, że gofry w kształcie narządów płciowych konsumują także najmłodsi. Dla innych to idealny sposób na oswajanie społeczeństwa z seksualnością. - Omijać szerokim łukiem! Rozdają wyroby w kształcie ludzkich genitaliów małym dzieciom - czytamy w komentarzach. - Jak dla mnie trochę dorabianie ideologii. Edukacja seksualna w PL leży, fakt, ale czy sprzedawanie gofrów w kształcie penisa to zmieni? - pytają użytkownicy Facebooka. - Prymitywny pomysł na promocje - skandal. Skuteczny, ale na krótka metę. A co zrobicie w przyszłości dla kasy? Będziecie się onanizować w oknie sklepu, aby przyciągnać sobie podobnych prymitywów? Myślę, że za parę miesięcy pójdziecie z torbami. Gdy każdy "moralny postepowiec" z okolicy ostentacyjnie zje waszego gofra skończy się wam klientela. Życzę wam lepszych pomysłów biznesowych - czytamy. Czytaj także: W tych miejscach w Warszawie spotkasz gwiazdy! Znamy ich miejscówki [INFORMATOR] Pojawia się też sporo pochlebnych komentarzy. - Przecie takie gofry od dawna są dostępne w krajach Azjatyckich. Jak się komuś nie podoba, to nie iść i nie będzie raziło w oczy. Dajcie ludziom zyć jak chcą! BRAWO ZA ODWAGE dla własciciela tej cukierni - piszą użytkownicy Instagrama. - Kombinacja czekolada karmelowa i nadzienie pistacjowe bajeczna. Na pewno wrócę skosztować innych wersji. No i Shero, bo na pierwszy ogień poszedł Hero - czytamy. - Mam nadzieję że będą penisy bezglutenowe - dodają internauci. - Brawo! Szkoda, że mieszkam w innym woj. Może kiedyś Was odwiedzę - jeśli wielce moralni obłudnicy was nie zmuszą do zamknięcia - pisze internautka. Gofry w kształcie narządów płciowych można zjeść także we Wrocławiu. FAKE BODY, LEWY DO BARCELONY, AUTONOMICZNE CZOŁGI, JAKIE AUTO NA UPAŁY | ESKA XD #053 QUIZ. Który aktor zagrał w tym legendarnym filmie? Bez 10/15 nie waż się nazywać kinomanem Pytanie 1 z 15 Który z tych aktorów zagrał w "Pulp Fiction" Quentina Tarantino? Bruce Willis Robert De Niro Al Pacino W pewnych okolicznościach (bądź przy osłabionej z różnych względów odporności, bądź też w przypadku zaniedbania i niepodjęcia odpowiedniego leczenia) i przy zaistnieniu odpowiednich warunków nawet drobna, ale zainfekowana rana może przerodzić się w ropień u psa. Ropień u psa Czym jest ropień u psa? Każdy właściciel czworonoga przynajmniej raz w życiu miał do czynienia ze skaleczeniem, zadrapaniem, czy ranką u swojego podopiecznego. To jest zupełnie normalne – kto z nas nigdy się nie skaleczył? Rana powierzchowna, występująca na skórze nie jest niebezpieczna i z reguły „goi się jak na psie”. U psów czasami trudno jest zidentyfikować nie tylko samo skaleczenie, ale i obecny już stan zapalny, ze względu na obecność gęstego futra. Dlatego tak ważne jest regularnie sprawdzanie skóry swojego pupila pod kątem wszelkich nieprawidłowości. Chciałabym dziś skierować uwagę Czytelnika na jedno z powikłań ran i skaleczeń, dość często występujących u psów, które może uprzykrzyć życie nie tylko zwierzakowi, ale także jemu opiekunowi. Czym jest, jak wygląda ropień u psa, których narządów dotyczy, jak leczyć ropień u psa, oraz jak zapobiegać występowaniu tego typu zmian u psów to kwestie, które poruszę w niniejszym opracowaniu. Co to jest ropień u psa?Jak dochodzi do powstania ropnia u psa?Ropień u psa przyczynyGdzie pojawiają się ropnie u psaCzynniki predysponujące do występowania ropni u psówRopień u psa objawyJak rozpoznać i jak wygląda ropień u psa?Ropień u psa leczenieRopień u psa leczenie domoweInstrukcja leczenia ropnia u psa w domu:Zapobieganie ropniom u psówRodzaje ropni u psówRopień u psa po pogryzieniu lub perforacji ciałem obcymRopień okołowierzchołkowyRopień mózgu u psaRopień gruczołu krokowego u psaZ mojego doświadczenia Co to jest ropień u psa? Ropień u psa to odgraniczone nagromadzenie się ropy w tkance, a jego pojawienie się daje miejscowe objawy bólowe. Taka ropna kieszonka może powstać praktycznie w każdym miejscu w ciele, i to zarówno na powierzchni, jak i wewnątrz organizmu. Ropień u psa Ropień u psa najczęściej występuje: ropień u psa na pysku,w jamie ustnej,ropień u psa na łapie,zmiany ropne na skórze,ropnie pomiędzy opuszkami palców,ropień pomiędzy łopatkami,ropień u psa przy odbycie a także w jamach ciała. Ropień u psa jest stosunkowo częstą przypadłością, która może dotknąć każdego psa, niezależnie od rasy, wieku czy środowiska przebywania. Poza oczywistym faktem, iż jest on nieestetyczny, a także bolesny dla zwierzęcia, może być również niebezpieczny, dlatego zawsze należy dążyć do jak najszybszego rozpoczęcia leczenia ropni u psa. Jak dochodzi do powstania ropnia u psa? Większość ropni u psów jest wynikiem inwazji zdrowych tkanek przez bakterie chorobotwórcze. Zdarza się, że infekcja wywołana jest przez grzyby lub pierwotniaki, jednak dochodzi do tego zdecydowanie rzadziej. Scenariusze prowadzące do powstania tego typu zmian są przeróżne, w zależności od ich rodzaju oraz lokalizacji. Ropnie podskórne są najczęściej spotykane i diagnozowane u psów (choć i tak zdecydowanie rzadziej, niż u kotów, których specyficzna budowa skóry predysponuje do częstych zakażeń). W sytuacji, gdy dochodzi do skaleczenia lub zranienia, taka naruszona bariera skórna staje się miejscem przenikania do rany patogenów, najczęściej bakterii. Najpowszechniejsze rodzaje ran, których doświadczają psy to zadrapanie, przecięcie skóry, rana kłuta, głębokie otarcie. Często też obserwujemy ropień u psa po ugryzieniu. Jednak ropień – w sprzyjających warunkach – może powstać na skutek jakiegokolwiek przerwania ciągłości skóry, jak na przykład ropień u psa po zastrzyku. Patogeny w bardzo szybkim tempie namnażają się w miejscu zranienia. Organizm, który rozpoznaje intruzów, uruchamia mechanizmy obronne, których zadaniem jest ściągnięcie w to miejsce komórek układu odpornościowego. Białe krwinki, czyli leukocyty przybywają więc w obszar zainfekowany, gdzie poprzez swoje działanie unieszkodliwiają bakterie. Ten proces zapalny jest potrzebny właśnie po to, by stworzyć warunki niezbędne do okiełznania i wyeliminowania szkodliwych czynników infekcyjnych. Czasem jednak siły odpornościowe organizmu nie są wystarczające do zwalczenia infekcji. Zdarza się, że mikroorganizmy namnażają się w dużo szybszym tempie, rozkładając otaczające tkanki oraz doprowadzając do rozpadu komórek w zainfekowanym regionie, a ściągające w to miejsce czynniki obronne nie są już w stanie zwalczyć infekcji. Całe to pole bitwy stanowi pewnego rodzaju tygiel, w którym gromadzi się coraz więcej wysięku ropnego. Sprytny organizm nawet w takim momencie próbuje sobie poradzić, odgraniczając toksyczną i szkodliwą ropę od reszty tkanek przez wytworzenie włóknistej kapsułki wokół gromadzącego się, płynnego materiału. Ropnie u psa najczęściej ograniczone są więc naturalnymi ścianami i zwykle zakotwiczone w pewnej przestrzeni. Tak organizm próbuje odgrodzić to, co obce i szkodliwe od tego, co swoje. To właśnie jest ten moment, w którym rana staje się cystopodobnym tworem, określanym jako ropień u psa. To, czy w ogóle uformuje się ropień, jego wielkość oraz stopień „dojrzałości” zależy od wielu czynników, między innymi od: napięcia skóry,ilości martwej przestrzeni pod nią,ciążenia wysięku poniżej rany. Jamy wypełnione ropą, tworzące się powyżej miejsca penetracji łatwo się opróżniają. Wysięk – dzięki działaniu siły grawitacji – spływa i znajduje swoje ujście w ranie. Te kieszenie, które sięgają poniżej rany, ulegają przepełnieniu i mogą opróżniać się przez otwór wkłucia, ale w większości przypadków ropa nie jest całkowicie ewakuowana z tego typu ropni. W takiej sytuacji dochodzi do gromadzenia się wysięku infekcyjnego pod skórą, co widoczne jest jako zgrubienie lub obrzęk. Ropień u psa przyczyny Agresja u psa wobec innych psów Najczęstszą przyczyną pojawienia się ropnia są rany lub skaleczenia skóry, przez które wnikają bakterie i dochodzi do zakażenia. Najczęściej izolowaną bakterią z ropni jest Pasteurella multocida oraz Staphylococcus intermedius. Czyli to właśnie bakterie najczęściej powodują powstanie ropnia, a drogą ich wejścia jest wszelkie przerwanie ciągłości skóry lub błony śluzowej. W rzadkich przypadkach ropnie mogą być wywołane działaniem pasożytów wewnętrznych lub grzybów chorobotwórczych. Mikroorganizmy, izolowane z zakażonych ran psów i kotów: Mycoplasma tlenowce: Pasteurella multocida, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Serratia marscens, Proteus spp., Enterobacter, Acinetobacter spp. Gram-dodatnie tlenowce: Staphylococcus intermedius, Enterococcus spp., Staphylococcus (koagulazoujemny), Streptococcus (alfa), Actinomyces spp., Corynebacterium spp. Beztlenowce: Porphyromonas, Bacillus, Clostridium, Bacteroides, Peptostreptococcus, Fusobacterium, Propionibacterium. Grzyby. Niezależnie jednak od przyczyny ropnia, jeśli nie zostanie on poddany leczeniu, może stać się bardzo poważnym i bolesnym problemem dla psa. Gdzie pojawiają się ropnie u psa Lokalizacja ropni u psów Choć rany i skaleczenia są najpowszechniejszą przyczyną powstawania ropni u psów, istnieją także inne – mniej częste – powody ich powstawania. I podczas gdy to właśnie utrata ciągłości skóry i powstanie wrót wniknięcia bakterii oraz wynikające z tego zakażenie doprowadzają do stanu ropnego, to zdarza się, że ropień formuje się wewnątrz organizmu. Może więc on powstawać w mózgu, w jamie ustnej, w trzustce, wątrobie, w okolicach korzeni zębów, w płucach, prostacie, zatokach okołoodbytowych lub też w jakimkolwiek innym narządzie. Tego typu ropnie są bardzo trudne do zdiagnozowania, ponieważ występują wewnątrz ciała i nie są tak łatwe do zidentyfikowania, jak ropnie podskórne u psa. Powstają one w wyniku infekcji bakteryjnej, która umiejscowiona jest w obrębie pewnego obszaru wewnątrz organizmu. Trudniejsza i dłuższa jest także ich terapia. Do powstania ropni wewnątrz organizmu może dojść na skutek: rozsiewu bakterii wraz z krwią lub chłonką,urazu, który penetruje głębiej leżące narządy wewnętrzne,różnego rodzaju infekcji, które – nieleczone – mogą stanowić punkt wyjścia do tworzenia się ropni wewnątrznarządowych (może się tak zdarzyć np. w wyniku infekcji bakteryjnej układu moczowego),szerzenia się zakażenia przez ciągłość tkanek,uszkodzenia jelit, skutkiem czego jest przedostawanie się bakterii, stanowiących naturalną florę jelitową do wnętrza jamy brzusznej,jako powikłanie zabiegów chirurgicznych. Czynniki predysponujące do występowania ropni u psów Shar pei to rasa predysponowana do wystąpienia ropni Wiadome jest, że do zaistnienia warunków, sprzyjających rozwojowi ropni u psów predysponują wszelkiego rodzaju skaleczenia czy rany kąsane (np. ropień u psa po ugryzieniu czy też ropień po podrapaniu przez kota). Dość często także powstawanie drobnych ropni towarzyszy problemom dermatologicznym. Niektóre rasy mają większą tendencję do powstawania ropni, np. shar-pei,buldog angielski,labrador retriever. Z oczywistych względów psy, które więcej czasu spędzają na zewnątrz, są bardziej predysponowane do wystąpienia stanów infekcyjnych skóry, ponieważ są one bardziej narażone na skaleczenia. U osobników niekastrowanych występuje większe ryzyko walk i ran kąsanych, stąd też stosunkowo częściej ropnie u psa po ugryzieniu pojawiają się właśnie u nich. Brak kastracji przyczynia się także do częstszych zachorowań na ropnie prostaty, a u niesterylizowanych suk częściej pojawia się ropomacicze (nie jest to typowy ropień, ale ze względu na katastrofalne konsekwencje warto o tym wspomnieć). Dodatkowo suki mogą wykazywać też ropne infekcje gruczołu mlekowego. Ropne zapalenia zatok okołoodbytowych, ropień u psa przy odbycie, czy też ropnie zatok są dość częstymi stanami, pojawiającymi się u psów. W wyniku infekcji bakteryjnej może dojść do formowania się ropni w różnych narządach, np. w wątrobie. Infekcje lub uszkodzenia zębów mogą być przyczyną powstania ropni okołowierzchołkowych. Infekcje ucha, zatok lub jamy ustnej, mogą z kolei doprowadzić do powstania ropnia mózgu. Praktycznie rzecz biorąc każde skaleczenie czy rana, nawet niewielkie, mogą doprowadzić do powstania ropnia u psa w dowolnej części ciała. Ropień u psa objawy Poniżej znajduje się lista objawów, które mogą wskazywać na obecność ropnia. Większość z nich uzależniona jest od wielkości, lokalizacji, nasilenia procesu, a także charakteru psa. Większość z nich jest niespecyficzna, wskazująca jedynie na jakiś proces zapalny w organizmie. Zawsze jednak jeśli jakieś niepokojące symptomy zwrócą twoją uwagę, powinieneś jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii. On na podstawie obrazu klinicznego, badania cytologicznego oraz bakteriologicznego materiału pobranego z ropnia będzie w stanie dobrać optymalny sposób leczenia. Co więc powinno cię zaniepokoić? widoczne zgrubienie, opuchlizna lub obrzęk skóry,cechy stany zapalnego w miejscu ropnia, a więc: ból przy dotyku,zaczerwienienie,zwiększenie ciepłoty oraz obrzęk,utrata apetytu,apatia,letarg,gorączka,nadmierne lizanie miejsca, w którym pojawił się ropień,wypadanie włosów w tym miejscu,krwawienie, sączenie, nieprawidłowy wypływ z rany,czarna lub śmierdząca skóra w zainfekowanym obszarze, inne objawy mogą być związane z lokalizacją ropnia: ropień u psa w okolicy odbytu i zatok okołoodbytowych może objawiać się saneczkowaniem, trudnościami w oddawaniu kału, napinaniem się, niepokojem, popiskiwaniem w jamie opłucnej daje przede wszystkim objawy kaszlu, problemów z oddychaniem lub w przestrzeni międzypalcowej daje wyraźną kulawiznę, niechęć do chodzenia, oszczędzanie łapy. Jeśli ropień rozwinął się w listwie mlecznej, z reguły jest on napięty, twardy, w stanie zapalnym, czerwony i gorący. Jeśli do uformowania się ropnia listwy mlecznej doszło w momencie laktacji i karmienia szczeniąt, suka nie może tego robić, ponieważ istnieje duże ryzyko przeniesienia bakterii na maleństwa, co może skutkować poważnymi problemami zdrowotnymi, a nawet śmiercią. Ropnie zlokalizowane wewnątrz ciała niestety mogą pozostawać długo nierozpoznane, ponieważ większość z nich nie daje charakterystycznych objawów lub też przebiega w początkowej fazie bezobjawowo. Gdy ropień u psa się rozwija i powiększa, tkanka objęta procesem ulega coraz większemu niszczeniu. W zaawansowanych sytuacjach obszar zainfekowany może przybierać czarną barwą i mieć charakterystyczny, gnijący odór. Jeśli ropień pękł, wylewa się z niego krew wraz z ropą, a towarzyszy temu ból. Diagnostyka ropni podskórnych nie jest skomplikowana. Opiera się na dokładnie przeprowadzonym wywiadzie odnośnie: wcześniejszych chorób,przebytych terapii,stylu życia psa,diety psa,ewentualnych urazów, skaleczeń, ukąszeń,zauważonych przez właściciela symptomów. Następnie lekarz weterynarii przeprowadza dokładne badanie fizykalne. Przy podejrzeniu obecności ropnia lekarz zleci dodatkowe badania, mające na celu nie tylko potwierdzić ropny charakter zmiany, ale także zidentyfikować przyczynę jego powstania. Wykonane zostanie badanie cytologiczne materiału pobranego z ropnia, a także badanie bakteriologiczne. W celu wykluczenia uogólnienia procesu lekarz zleci także badanie krwi, badanie moczu oraz wszelki inne testy, mające dać obraz stanu ogólnego zwierzęcia. W zależności od zaawansowania procesu oraz stanu ogólnego pacjenta może zostać zlecone badanie rtg klatki piersiowej lub badanie usg brzucha. Ropień u psa leczenie Ropień u psa leczenie Leczenie ropnia u psa wymaga dużego zaangażowania oraz staranności ze strony opiekuna, a rodzaj terapii uzależniony jest od lokalizacji i nasilenia stanu chorobowego. Jeśli zdiagnozowany zostanie zewnętrzny skórny ropień u psa weterynaryjne leczenie ambulatoryjne przynosi dobre rezultaty. Postępowanie w głównej mierze polega na jak najdokładniejszym wyczyszczeniu jamy ropnia (wcześniej nakłuwa się go lub nacina w celu ewakuacji ropnej zawartości). Do tego typu procedur może być konieczne znieczulenie miejscowe lub ogólne. Zdarza się, że konieczny bywa zabieg chirurgicznego oczyszczenia lub wycięcia ropnia (zależnie od jego rozmiaru oraz odpowiedzi na wcześniejsze leczenie). Oczywiście cały proces oczyszczania ropnia u psa musi być wsparty odpowiednią antybiotykoterapią. Najlepiej, jeśli antybiotyk dobrany jest na podstawie wykonanego antybiotykogramu. W sytuacji, gdy obecności ropnia towarzyszy stan zapalny z obrzękiem, lekarz weterynarii aby skutecznie leczyć ropień może również zalecić leki przeciwzapalne na kilka dni. Miejsce ropnia musi być monitorowane oraz regularnie kontrolowane przez lekarza weterynarii, więc spodziewaj się konieczności dość częstych wizyt w przychodni. Okoliczna skóra powinna być utrzymywana w czystości, a miejsce bezwzględnie zabezpieczone przed wylizywaniem przez psa. Stąd wielu lekarzy zaleca założenie psu kołnierza elżbietańskiego na cały okres leczenia ropnia u psa. W zależności od przyczyn, lokalizacji i zaawansowania ropnia można się również spotkać z zaleceniem miejscowego stosowania maści, toników, żeli i innych leków, mających utrzymać środowisko rany w czystości, działających odkażająco i regenerująco. By zapobiec uogólnieniu procesu, zwłaszcza u ras predysponowanych, mogą także być zalecone kąpiele w odkażających szamponach leczniczych dla psa. Niestety, nie wszystkie rodzaje ropni mogą być leczone w ten dość łatwy sposób. Niektóre z nich wymagają bardziej specjalistycznego postępowania. Przykładowo – ropień okołowierzchołkowy musi być leczony stomatologicznie. Oznacza to, że lekarz weterynarii będzie musiał albo usunąć ząb, albo tez podjąć się leczenia kanałowego u psa. Ropień zlokalizowany w narządach wewnętrznych wymaga operacji u psa. Tego typu stany są niebezpieczne, ponieważ w sytuacji, gdy dochodzi do perforacji ropnia znajdującego się wewnątrz organizmu, bardzo szybko dochodzi do rozprzestrzenienia się procesu, co może grozić posocznicą, a nawet śmiercią zwierzęcia. Ropień u psa leczenie domowe Nawet jeśli ropień jest niewielki i lekarz weterynarii pozwala na to, aby samodzielnie oczyszczać i leczyć ropień w domu, zawsze na początku pokaż go doktorowi. Czasem konieczne są badania krwi, a z reguły potrzebne jest badanie materiału pobranego przez nakłucie i dobór odpowiednich leków. Poproś weterynarza o wskazówki, jak samemu dbać o higienę skóry w okolicy ropnia oraz jak oczyszczać i leczyć ropień w domu. Twój pies może Ci pozwolić na tego typu manipulacje. Pamiętaj, aby płukać ropień i aplikować leki do jego jamy kilka razy dziennie. Zanim przystąpisz do oczyszczania ropnia przygotuj sobie odpowiednie narzędzia: rękawiczki lateksowe,alkohol do odkażania rąk,gaziki jałowe,sterylny roztwór soli fizjologicznej do przepłukania kieszeni i jamy ropnia,maść, krem lub inny preparat, który przepisał lekarz do stosowania na ropną zmianę u psa,rivanol, octenisept lub inny łagodny środek odkażający. Instrukcja leczenia ropnia u psa w domu: Umyj i odkaź ręce, załóż pomocą środka odkażającego i gazików oczyść dokładnie skórę wokół palcami ściśnij delikatnie aby ropień pękł. Jeśli ropień nie pęknie samodzielnie, zastosuj na chwilę ciepły okład. Z pewnością ropień był już wcześniej oczyszczony w lecznicy, więc nie powinieneś mieć problemów z ewakuacją wydzieliny. Wypływającą ropę usuwaj za pomocą sterylnych gazików. Dopilnuj, aby oczyścić jamę ropnia i aby wypłynęła cała wyciśnięciu całej ropy przepłucz jamę ropnia sterylnym roztworem soli fizjologicznej. Być może w celu przepłukania sterylnym roztworem soli fizjologicznej będziesz musiał użyć strzykawki bez dokładnym przepłukaniu kieszeni ropnia zaaplikuj przepisane przez weterynarza leki. Zapobieganie ropniom u psów Czy pojawieniu się ropnia u psa można zapobiec? Podstawowym sposobem, by uniknąć rozwinięcia się ropnia u Twojego psa jest zapobieganie walkom psów, podrapaniom przez koty, a także innym narażeniom na ostre ciała obce. Oczywiste jest, że często nie da się uniknąć skaleczenia, jednak w większości przypadków organizm od razu uruchamia naturalne mechanizmy obronne. Z reguły sam ustrój potrafi unieszkodliwić wnikające bakterie i uniemożliwić rozwój ropnia, jednak dobrze jest na wszelki wypadek mu w tym pomóc. Dlatego też wszelkie zauważone rany powierzchowne powinno się jak najszybciej dokładnie umyć z dodatkiem łagodnego środka myjącego (np. szarego mydła), następnie odkazić przy użyciu niedrażniących preparatów przeciwbakteryjnych (np. rivanol, octenisept). Jeśli rana znajduje się pod gęstym futrem dobrze jest skrócić włos w tym miejscu, by zapewnić dostęp powietrza, a także, żeby zasychający wysięk nie stworzył warunków sprzyjających namnażaniu się bakterii. U niektórych psów z problemami dermatologicznymi i tendencją do ropnych stanów zapalnych skóry świetnie sprawdza się szamponoterapia. Porozmawiaj z lekarzem i poproś o wskazówki, jak często i w jakich kosmetykach kąpać swojego pupila. Często samo stosowanie specjalistycznych szamponów (odpowiednio dobranych przez znającego twojego psa lekarza weterynarii) pozwala uniknąć wprowadzania obciążającej antybiotykoterapii i zapobiega problemom skórnym. Rodzaje ropni u psów Istnieje wiele rodzajów ropni, w zależności od umiejscowienia, wielkości, etiologii. Ropnie zwykle tworzą się na skórze lub pod nią, mogą jednak rozwijać się wewnętrznie. Najczęściej są wstępnie rozpoznawane właśnie przez ich dość typowy wygląd. Mogą to być małe i niezauważone przez opiekunów wrzody, mogą też być ogromne i utrudniać poruszanie się. Na pierwszy rzut oka ropień wygląda jak ograniczony obrzęk, uwypuklenie na skórze, które jest bolesne w dotyku, o różnej konsystencji – od miękkiej, poprzez galaretowatej na tęgiej skończywszy, skóra nad nim bywa zaczerwieniona, cieplejsza niż tkanki otaczające. Przy dużych rozmiarach mogą być naprawdę bolesne, dlatego też natychmiast po zauważeniu powinny zostać leczone. Czasem ropnie tworzą się w jamach ciała, nie dając typowych objawów klinicznych. Te, które znajdują się na powierzchni ciała, mogą pękać, a z ich wnętrza wypływa ropna wydzielina o charakterystycznym, nieprzyjemnym zapachu. Ropień u psa po pogryzieniu lub perforacji ciałem obcym Tego typu ropień spowodowany jest najczęściej ranami wynikłymi z pogryzienia lub tez wywołane mogą być ciałem obcym, na przykład drzazgą. W momencie, gdy bakterie z jamy ustnej innego zwierzęcia (najczęściej psa lub kota) dostają się do rany, w dość krótkim czasie dochodzi do rozwoju infekcji. Organizm wysyła w to miejsce białe krwinki w celu unieszkodliwienia bakterii i stłumienia zakażenia. Martwe leukocyty wraz z resztkami komórkowymi tworzą ropę. Jeśli skóra w tym miejscu dość szybko się zamknie (np. powstanie skrzep, który zamyka ranę), w tkance podskórnej w miejscu infekcji stworzone zostaną idealne warunki niezbędne do rozwoju ropnia. Z biegiem czasu może dojść do pęknięcia ropnia i ewakuacji wydzieliny. Tak dzieje się bardzo często i jest to naturalny proces oczyszczania. Można wspomóc proces dojrzewania ropnia, stosując ciepłe okłady kilka razy dziennie przez 10 minut. Jeśli jednak nie dojdzie do naturalnego otwarcia ropnia, lekarz weterynarii będzie musiał zastosować drenaż w postaci nakłucia lub nacięcia zmiany ropnej. Każde pogryzienie jest niebezpieczne i zawsze powinno być skonsultowane z lekarzem weterynarii. Zdarza się bowiem, że skóra nad ranami zadanymi przez inne zwierzę dość szybko się zamyka i opiekun błędnie uznaje problem za zażegnany. Wkrótce może dojść do bardzo niebezpiecznego stanu: bakterie wprowadzone głęboko do rany namnażają się intensywnie, pod skórą tworzy się ropień, który się powiększa. Właściciel psa uspokaja się, bo rana się zamknęła, krew się nie leje i skóra wygląda, jakby się goiła. Niestety, pod nią rozwija się ropień ponieważ stworzone zostały właśnie świetne warunki do tego, by patogenne bakterie wywołały poważną infekcję. Wiele psów trafia do weterynarza dopiero po kilku dniach, a nawet tygodniach, kiedy to duży obszar skóry jest już zaatakowany, ropa przemieszcza się pod spodem, szukając sobie ujścia i tworząc przetoki i wrzody na skórze psa. W takiej sytuacji konieczna jest już interwencja chirurgiczna z dokładnym opracowaniem ran, wypłukaniem kieszeni ropnych i drenażem. Obowiązkowo wprowadzana jest antybiotykoterapia i leczenie wspomagające. Zdarza się nawet, że taki długotrwały proces ropny uszkadza narządy wewnętrzne, jak np. wątrobę czy nerki. W przypadku podejrzenia ciała obcego, np. wbitej drzazgi czy kłosów bezwzględnie należy je usunąć. To bardzo ważne, ponieważ w przeciwnym razie leczenie farmakologiczne na nic się nie zda, a resztki ciała obcego cały czas będą powodować stan zapalny. Ropień okołowierzchołkowy Jeśli twój pupil cierpi na infekcję zębów, wywołaną przez bakterie w jamie ustnej, może dojść do powstania ropnia. Czynnikami predysponującymi do tego stanu jest: kamień nazębny,złamanie czy pęknięcia zębów. Wówczas bakterie towarzyszące infekcji mogą doprowadzić do stopniowego obumierania miazgi i nerwu zęba, co jest przyczyną zgorzeli. Jeśli taki stan jest nieleczony, dochodzi do powstania ropnia. W sytuacji, gdy proces postępuje, może dojść do zapalenia kości, a nawet wytworzenia się przetoki. Ropnie okołoowierzhołkowe mogą dotyczyć zarówno zębów mlecznych, jak i stałych, a u psów najczęściej dotyczą kłów i czwartego przedtrzonowca szczęki. Objawy, które możesz zauważyć to: obrzęk okolicy pyska, możliwe opuchnięcie całej jednej strony szczęki lub żuchwy, asymetria części twarzowej głowy,wrażliwość przy dotykaniu, pies nie daje się głaskać w tym miejscu,spadek apetytu, problemy z pobieraniem jedzenia – zwierzak może wypluwać kęsy lub też jeść w sposób bardzo ostrożny,wzmożone ślinienie,nieprzyjemny, gnilny zapach z jamy ustnej,możliwa przetoka ropna w okolicy szczęki lub żuchwy,przy zaawansowanych stanach możliwy wypływ ropny z nosa (zwykle z jednego nozdrza) lub oka,apatia,możliwa gorączka. Ropień okołowierzchołkowy u psa leczenie Pierwszym krokiem w leczeniu jest ogólna antybiotykoterapia. Lekarz z całą pewnością zaleci leczenie stomatologiczne jak np. leczenie kanałowe u psa. W wielu przypadkach konieczna bywa ekstrakcja zęba wraz z dokładnym oczyszczeniem miejsca zakażenia. Podawanie antybiotyków kontynuuje się jeszcze przez co najmniej 7 – 10 dni, a przez pierwsze dni po zabiegu podaje się leki przeciwbólowe. Przy odpowiednim postępowaniu rokowanie z reguł jest dobre. Ropień mózgu u psa Jest to stan kliniczny, w którym dochodzi do uformowania się ropnia właśnie w obrębie mózgu. Na szczęście ropień mózgu rzadko występuje u psów, a jeśli już się pojawi, zwykle jest on spowodowany trwającymi stanami infekcyjnymi ucha, dróg oddechowych lub jamy ustnej, rozprzestrzeniającymi się bezpośrednio do mózgu lub za pośrednictwem naczyń krwionośnych. Ropień mózgu u psa objawy Przebieg kliniczny jest podobny do guza mózgu z objawami neurologicznymi oraz gorączką. Właściciel może więc zauważyć: drgawki,utratę wzroku,dezorientację,brak apetytu,apatię,zmianę zachowania. Ropień mózgu rozpoznanie Rozpoznanie stawiane jest na podstawie badań obrazowych jak tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny oraz badania płynu mózgowo-rdzeniowego. Ponieważ stan pacjenta z ropniem mózgu jest bardzo poważny, terapia powinna być agresywna. Leczenie ropni mózgu u psów Leczenie opiera się na podawaniu dużych dawek antybiotyków, jednak kluczowy jest odpowiedni dobór antybiotyku (nie wszystkie leki przechodzą przez barierę krew-mózg). Najlepiej wykonać badanie bakteriologiczne płynu mózgowo-rdzeniowego wraz z określeniem antybiotykooporności. Początkowo z pomocą może przyjść również sterydoterapia, która ograniczy odpowiedź zapalną organizmu, jednak należy stosować ją bardzo rozważnie, ponieważ upośledza ona odporność organizmu. Zastosowanie drenażu chirurgicznego ropnia mózgu jest ograniczone, wymaga bowiem bardzo dokładnego określenia lokalizacji zmiany, a także przeprowadzenia zabiegu przez specjalistę neurochirurga weterynaryjnego. Jednak wiele psów przy zastosowaniu ogólnej antybiotykoterapii wraca do zdrowia. Ropień gruczołu krokowego u psa W tym stanie dochodzi do gromadzenia się ropy w miąższu prostaty. Schorzenie dotyczy najczęściej starszych, niekastrowanych samców psów z wcześniejszymi stanami zapalnymi lub torbielami gruczołu krokowego, lub też tych, u których doszło do patologicznego przekształcenia nabłonka gruczołu w nabłonek wielowarstwowy płaski. Najczęściej rozpoznawany jest u zwierząt powyżej 8-go roku życia, choć zdarzają się sytuacje, gdy choroba pojawia się u psów nawet 2-letnich. Do zakażenia prostaty dochodzi w momencie, gdy patogenne bakterie rozwijają się w jej miąższu. Do pewnego momentu możliwości kolonizacji przez bakterie są ograniczane przez mechanizmy obronne organizmu. Należą tu między innymi immunoglobuliny A i G, wytwarzane miejscowo w gruczole krokowym, mechaniczne przepłukiwanie cewki moczowej podczas mikcji, sama perystaltyka cewki moczowej czy cechy anatomiczne błony śluzowej cewki. Jednak jeśli te zawiodą, dochodzi do infekcji. Najczęściej do zakażenia dochodzi drogą wstępującą z cewki moczowej, ale może również mieć miejsce zakażenie hematogenne. Najczęstsze czynniki predysponujące do stanów infekcyjnych gruczołu krokowego to: zaburzenia prawidłowej struktury narządu,choroby cewki moczowej,infekcje dróg moczowych,zaburzenia w przepływie moczu,zaburzenia w produkcji wydzieliny prostaty,osłabienie odporności organizmu,torbiele gruczołu krokowego,rozrost torbielowaty prostaty,metaplazja nabłonka w nabłonek wielowarstwowy płaski. Za prawidłową czynność wydzielniczą gruczołu krokowego odpowiadają androgeny, czyli męskie hormony płciowe. Estrogeny natomiast hamują aktywność wydzielniczą gruczołu, co może doprowadzić do przekształcenia się nabłonka w wielowarstwowy płaski, a stąd już tylko krok do wytworzenia się torbieli lub ropni. Początkowo powstają maleńkie ropnie, które następnie zlewają się ze sobą, tworząc większe jamy wypełnione ropą. Prostata jest powiększona, może uciskać na okrężnicę, prowadząc do utrudnień w oddawaniu kału. Ale to nie jedyne problemy. Duże ropnie mogą uciskać mięśnie, budujące przeponę miednicy, co skutkuje dość często powstaniem przepukliny kroczowej. Rozrastający się ropień może pęknąć, doprowadzając w krytycznych sytuacjach do: posocznicy,zapalenia otrzewnej,niewydolności sercowo-naczyniowej,śmierci. Ponieważ ropień powstaje w gruczole, usytuowanym wewnątrz organizmu, objawy są niespecyficzne. Opiekun psa powinien zwrócić uwagę na następujące symptomy: osłabienie lub otępienie,parcie na kał (rzadziej na mocz),krwiomocz,wymioty,zwiększone pragnienie,wielomocz,bolesność lub dyskomfort okolicy brzucha,gorączka,brak apetytu,biegunka,odwodnienie. Rozpoznawanie ropnia prostaty u psa W rozpoznawaniu ropni gruczołu krokowego pomocne są następujące badania: Badanie przedmiotowe Badanie przedmiotowe, w którym najczęściej stwierdza się powiększoną, bolesną i niesymetryczną prostatę. Podczas omacywania jamy brzusznej zwierzę broni się z powodu bolesności. Możliwa jest także sztywność kończyn miednicznych. Poważnym stanom towarzyszy: gorączka,biegunka,wymioty,apatia,odwodnienie,brak apetytu. Jeśli doszło do uogólnienia procesu możliwa jest również przyspieszona akcja serca, blade lub nastrzykane błony śluzowe, wydłużony czas włośniczkowy, mała fala tętna – zmiany te mogą sugerować sepsę lub wstrząs. Badania obrazowe W obrazie radiograficznym można zauważyć powiększenie gruczołu krokowego, zatarcie jego granic, a także – sporadycznie – ogniska mineralizacji. W badaniu usg widoczne zwykle są zaburzenia echogeniczności prostaty oraz obszary o nieregularnych brzegach, wypełnione płynem o mieszanej echogeniczności lub nawet kłaczkowatym wyglądzie. Badanie cytologiczne i bakteriologiczne płynu zaaspirowanego pod kontrolą usg umożliwia postawienie diagnozy. Badania laboratoryjne Badania laboratoryjne nie są swoiste, jednak wnoszą wiele cennych informacji o stanie ogólnym. Możliwe są więc następujące zmiany: leukocytoza z neutrofilią oraz przesunięcie obrazu w lewo,monocytoza,zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej oraz aminotransferazy alaninowej,azotemia,hiperglobulinemia,hipoglikemia,hipokaliemia;krwiomocz, ropomocz lub obecność bakterii w moczu;w popłuczynach z prostaty obecna jest duża ilość komórek z dużą ilością neutrofili, umiarkowaną ilością makrofagów oraz komórki nabłonka; najczęściej bytujące bakterie to Escherichia coli, Pseudomonas sp., Staphylococcus sp., Streptococcus sp., Proteus sp.; okazjonalnie izolowane są bakterie beztlenowe lub mykoplazmy Zawsze należy wykonać badanie bakteriologiczne wraz z określeniem antybiotykooporności. W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić następujące stany, dotyczące gruczołu krokowego: zapalenie,torbiele,rozrost,nowotwory,a także: guz odbytnicy, zmiany guzowate zlokalizowane w jamie miednicy. Leczenie ropnia prostaty u psa Leczenie zapalenia i drobnych ropni prostaty polega z reguły na antybiotykoterapii, zwalczaniu zaburzeń ogólnych oraz odpowiednim wsparciu żywieniowym. Istnieje kilka połączeń antybiotyków, które często bywają skuteczne: ampicylina + enrofloksacyna,amikacyna + klindamycyna,enrofloksacyna + klindamycyna,amikacyna + metronidazol,cefalosporyny. W przypadku większych zmian ropnych u psa lekarz może zalecić wykonanie przezskórnego drenażu gruczołu krokowego pod kontrolą usg. Zabieg ten przeprowadzany jest w znieczuleniu, a polega on na wprowadzeniu igły do jamy zawierającej ropę, całkowitym jej usunięciu oraz przepłukaniu jamy ropnia. Możliwa jest konieczność kilkukrotnego powtarzania drenażu. Po ustabilizowaniu stanu pacjenta zalecana jest kastracja, której przeprowadzenie może przyczynić się do skrócenia czasu trwania zakażenia. Drenaż chirurgiczny może być wykonany za pomocą metody: marsupializacji czyli przecięciu ściany ropnia, usunięciu jego zawartości oraz wszyciu przeciętych brzegów torbieli do zewnętrznej osłonki mięśnia prostego brzucha w celu uniemożliwienia szybkiego zamknięcia się i ponownego wypełnienia; technika ta częściej jednak jest używana przy torbielach, niż przy ropniach;omentalizacji ropnia gruczołu krokowego; w tej metodzie otwiera się nacina się torebkę gruczołu krokowego w celu opróżnienia i przepłukania jamy ropnia, a następnie wokół cewki moczowej, przebiegającej przez środek gruczołu krokowego przeciąga się sieć, dzięki której możliwy jest stały drenaż zawartości ropnia. Ropnie gruczołu krokowego można też leczyć poprzez wprowadzenie do narządu kilku drenów, które będą uchodzić z jamy brzusznej w okolicy przedłonowej. Należy wspomnieć, że wymienione zabiegi są trudne do przeprowadzenia oraz wiążą się z dużym ryzykiem powikłań pooperacyjnych. Najważniejsze z powikłań możliwych po zabiegu to: hipoproteinemia,obrzęk podskórny,hipoglikemia,niedokrwistość,posocznica,wstrząs,hipokaliemia,zakażenia rany pooperacyjnej,wyciekanie moczu,nietrzymanie moczu,krwotok,zapalenie otrzewnej,przetoka,nawrót ropnia. Jeśli dochodzi do nawracania ropni w obrębie prostaty lub też nie poddają się one leczeniu za pomocą drenażu często zaleca się częściowe usunięcie gruczołu krokowego. Rzadko konieczne jest całkowita resekcja prostaty. Ropień prostaty u psa rokowanie Niewielkie ropnie mogą się wycofać po antybiotykoterapii i leczeniu wspomagającym. Duże ropnie przy braku leczenia stanowią ogromne ryzyko – mogą doprowadzić do posocznicy, toksemii, a nawet śmierci. Jeśli pacjent przeżyje 2 tygodnie po zabiegu, rokowanie znacznie się poprawia. Jednak należy pamiętać, że wszelkie zabiegi dotyczące ropnia niosą ze sobą ryzyko rozprzestrzenienia się procesu ropnego, co w przypadku ropni wewnątrznarządowych jest bardzo poważnym powikłaniem. Leczenie ropni u psów bywa niekiedy bardzo długotrwałe i frustrujące, ponieważ mogą one nawracać, mogą także nie reagować na wdrożone leczenie. Metody chirurgicznego drenażu czy całkowitego wycięcia ropnia są z reguły skuteczne w takich przypadkach. Jednak nie należy czekać z wizytą u weterynarza zbyt długo, ponieważ może to zasadniczo wydłużyć czas leczenia, a twojemu psu zafundować niepotrzebne cierpienie. Jeśli więc podejrzewasz, że u Twojego pupila mogło dojść do powstania ropnia, jak najszybciej zgłoś się z nim do lecznicy. Z mojego doświadczenia Na koniec opiszę jeszcze krótko historię mojego pacjenta, która niestety nie zakończyła się dla niego pomyślnie. Niech to będzie ostrzeżenie, jak poważne konsekwencje może mieć ropień u psa. Pewien piękny owczarek belgijski został przyprowadzony do przychodni z powodu gorączki. Właścicielka poinformowała, iż kilka tygodni temu został on pogryziony przez swojego współtowarzysza, a leczony był w innej lecznicy. Rany szybko się zagoiły, jednak zwierzak stawał się coraz bardziej apatyczny. Okazało się, iż lekarz prowadzący oczyścił rany, jednak nie wprowadził antybiotyku, a uspokojona przez niego właścicielka zbyt długo czekała na zasięgnięcie opinii innego weterynarza. Psiak miał już na skórze obszary martwicy, ogromne ropnie w miejscach ugryzień, a wyniki badań krwi wykazały silny uogólniony stan zapalny oraz niewydolność nerek. Leczenie skóry pacjenta trwało miesiącami, jednak udało się wygoić wszystkie zmiany. Niestety – nerki uszkodzone były już tak bardzo przez trwającą infekcję i toksemię, że po około 8 miesiącach walki pacjent odszedł… Podsumowanie Nie zwlekaj z wizytą u weterynarza! Niestety, takie sytuacje, jak opisana powyżej również się zdarzają. „Diabeł tkwi w szczegółach” i nad wyraz często poważne stany kliniczne miały swój początek w jakiejś drobnej, a zbagatelizowanej przypadłości. Nie lekceważ więc nawet drobnych zmian u swojego podopiecznego. Jeśli coś cię niepokoi, zabierz go do weterynarza. Wczesna interwencja nie tylko skraca cierpienie zwierzaka, czas leczenia oraz obniża koszty samego leczenia, wizyt i rekonwalescencji. Jak widać na wspomnianym przeze mnie przykładzie — szybkie działanie może uratować życie. Jak rozpoznać ropień u psa? Najczęstsze objawy świadczące o tym, że powstał ropień to widoczne zgrubienie, opuchlizna lub obrzęk skóry, cechy stany zapalnego. Które psy są szczególnie narażone na ropnie? Niektóre rasy mają większą tendencję do powstawania ropni, np. shar-pei, labrador, buldog angielski. Ropień u psa jest stosunkowo częstą przypadłością, która może jednak dotknąć każdego psa, niezależnie od rasy, wieku czy środowiska przebywania. Struktura narządów płciowych świń i knurów jest bardzo podobna do ludzkiej. Mężczyźni mają penisa, mosznę, jądro i cewkę moczową, a kobiety mają pochwę, macicę, jajnik, wargi sromowe i łechtaczkę. Organy świń są gotowe do krycia i przenoszenia płodu w ciągu 6 miesięcy po urodzeniu. Wiele zwierząt, które wpływają na strukturę ich układu rozrodczego. Przyjrzyjmy się bliżej temu i knury moszny Głównym organem płciowym dzika (knur) jest jądro. To tam dojrzewają plemniki, które są potrzebne do reprodukcji. Ponadto ten gruczoł jest odpowiedzialny za produkcję hormonów. Rozmiar ciała jest dość duży. Ma kształt jaja, połączonego z sznurem nasiennym i znajduje się w mosznie. Jądra wraz z przydatkiem tworzą przewód wydalniczy. Przez długi czas istnieje dojrzała sperma. Podczas kopulacji świń warstwa mięśniowa organu wykonuje ruchy perystaltyczne, dzięki czemu plemniki znajdują się w przewodzie nasiennym. Pewnego razu samce produkują do 500 ml płynu nasiennego. Jest szaro-biały i przypomina konsystencję spermy znajduje się w pobliżu odbytu. Jak już wspomniano, mieści ją jądro i przydatek. Plemnik z powodzeniem rozwija się i dojrzewa w tym narządzie, ponieważ jest tu chłodniejszy niż w całym mosznie rosną włosy z gruczołami. Jego wnęka jest podzielona na pół przez przegrodę utworzoną przez membranę mięśniowo-elastyczną. Mięśnie ciągną jądro do kanału nasienna i cewka moczowa Dodatek jest kontynuowany przez nasieniowody (nasieniowody). Pochodzi z końca wyrostka i wraz z sznurem nasiennym biegnie w kierunku jam brzusznych i miednicy. Rurka nasienna jest podobna do rury wyłożonej trzema skorupami. Organ ten przechodzi wraz z przewodem pęcherzyka i tworzy kanał wytrysku. Znajduje się na początku kanału moczowego. Układ rozrodczy samców obejmuje przewód nasienny. Jest rezerwuarem naczyń i nerwów, i zmierza do jąder. Zawiera również naczynia limfatyczne i nasieniowody. Cewka moczowa usuwa mocz i nasienie. Zaczyna się w szyi pęcherza, a koniec, w postaci zewnętrznego otworu, znajduje się na końcu penisa i penis Dodatkowe gruczoły płciowe składają się z pęcherzykowego, prostaty i sparowanego bulwiastego. Są w szyi pęcherza. Kanały te prowadzą bezpośrednio do cewki moczowej. Zadaniem szampana jest opracowanie specjalnej substancji, która rozcieńcza plemniki. Ich długość sięga 15 cm, a gruczoł krokowy ma tylko 2,5 cm długości i wytwarza sekret, który stymuluje ruchliwość gruczoły cebulowe mają około 3 cm szerokości i 12 cm długości, wytwarzając smar, który spełnia dwie funkcje w układzie rozrodczym świni:oczyścić kanał moczowy z moczu;ułatwiają przejście plemników przez cewkę dzika odgrywa ważną rolę w systemie reprodukcji świń. Usuwa mocz, a podczas kojarzenia nasienia przez niego wchodzi do pochwy loch. Członek mężczyzny składa się z głowy, korzenia i ciała. Chroni je fałd skóry - napletek, który pokrywa również część głowy. Gdy knur nie jest podekscytowany, a element jest w spoczynku, fałd całkowicie zamyka głowę, dzięki czemu jest niezawodnie chroniony przed uszkodzeniem. Podczas krycia penis rośnie w rozmiarze, więc głowa jest uwalniana z męski trwa około 10 i jajowód Porozmawiajmy teraz o żeńskich genitaliach. Obejmują jajnik w kształcie fasoli. Znajduje się za nerkami i jest rezerwuarem do produkcji jaj i hormonów. Prawie cały jajnik jest pokryty nabłonkiem. Poniżej znajduje się obszar pęcherzykowy, w którym dojrzewają pęcherzyki i zalążki. Podczas owulacji świni pęcherzyk pęka, po czym płyn i zawarte w nim jaja pękniętego pęcherzyka pojawia się żółte ciało. Gdy zajdzie w ciążę, wytwarza hormon, który zapobiega powstawaniu pęcherzyków. Jeśli nie dojdzie do poczęcia, żółte ciało znika. Występuje również po jajo wchodzi do macicy świni przez linię jaj. Jest to wąska, zwinięta rura połączona z rogiem macicy. Mięśnie jajowodu są zredukowane, dzięki czemu jajo przenika do macicy. Żeńska macica Macica świni jest w miednicy. Jest rezerwuarem dla rozwoju świni. Podczas porodu opuszcza narząd przez kanał składa się z szyi, ciała i rogów. Szyja ma około 16 cm długości, a jej błona śluzowa tworzy zmarszczki, które wyglądają jak fale. Podczas sztucznego zapłodnienia należy uważać, aby ich nie jest pusty organowy organ. Rozmiar ciała macicy nie przekracza 5 cm, a rogi skręcają się jak jelito i osiągają 2 m długości. Taka struktura jest spowodowana wielością świni. Szyjka macicy jest bardzo wąska, o długości 16-17 cm, otwiera się do składa się z błony mięśniowej, śluzowej i surowiczej. Gdy zbliża się poród, aktywnie rozwija się warstwa mięśniowa, ponieważ to dzięki mięśniom wychodzi płód. Jakie inne narządy są zawarte w układzie rozrodczym Pochwa świni znajduje się między otworem, z którego wydobywa się mocz, a szyjką macicy. Jest wąska i wygląda jak rurka o długości do 12 cm, w pobliżu wejścia do pochwy znajdują się drogi moczowe i drogi płciowe. Przechodzi za kanałem moczowym i kończy się sromem i wargami jest oddzielony od odbytu kroczem. Kanał moczowy zaczyna się na dnie jej przedsionka. Wargi sromowe znajdują się w pobliżu wyjścia z pochwy. Jest na nich szczególny wzrost, dzięki niemu podczas kojarzenia członek mężczyzny jest lepiej umocowany w genitaliom świń jest łechtaczka. Składa się z ciał jamistych, ale nie tak silnych jak członek. W artykule „Anatomia świń” można zapoznać się z innymi narządami tych artykuł był pomocny, umieść Lubię komentarzach możesz podzielić się ciekawymi faktami na temat układu rozrodczego świń. Share Pin Tweet Send Share Send Send 427 obrazki Male genitalia są dostępne na licencji bez tantiem Najlepsze dopasowanieŚwieżePopularneKoncepcja układu moczowego lub prostaty problemy. Młody człowiek trzyma papier z Sos nad scratch the itch with hand, PenisZdenerwowany mężczyzna na łóżku w piżamie, problemy z impotencjąGenitalia męskiego afrykańskiego słoniaMęskie "problemyNarządy wewnętrzne - układ moczowy z narządów płciowychCzłowiek do formatu zip spodnie po sika w toalecie publicznejMarsa przytrzymywane amorekCzłowiek do formatu zip spodnie po sika w toalecie publicznejNarządy wewnętrzne - układ moczowy z narządów płciowychCzłowiek do formatu zip spodnie po sikaGruczołu krokowego i męskiego układu rozrodczego na białym tleNarządy wewnętrzne - układ moczowy z narządów płciowychCzłowiek do formatu zip spodnie po sika w toalecie publicznejCzłowiek do formatu zip spodnie po sika w toalecie publicznejOddler piątkę z tatą podczas szkolenia toaletaAnatomia narządów moczowo-płciowego człowieka w rentgenaOddler piątkę z tatą podczas szkolenia toaletaGruczołu krokowego i męskiego układu rozrodczego na białym tleGruczołu krokowego i męskiego układu rozrodczego na białym tleZbliżenie mężczyzny trzymającego genitalia Przyczyna bóluZbliżenie mężczyzny trzymającego genitalia Przyczyna bóluPortret rękojeści (Mandrillus sfinx)Uchwyt wiertarki (mandrillus sfinx))Antyczny i zardzewiały męski pas cnoty wystawiony w LizbonieMłody mężczyzna bez choroby urologicznej z kciukiem w górze na białym tleMajtkiMłody mężczyzna bez choroby urologicznej z kciukiem w górze na jasnym tleMężczyzna ręczny masażysta terapeuta trzewnej traktuje młodych kobiet pacjenta. Zewnętrzne ocieplenie macicy z energią rąkDziki Hamadryas pawian, zoo we Frankfurcie (Niemcy)Człowiek posiada jego genitalia w toalecie przed sikaSkorpion muchaDojrzały mężczyzna bez choroby urologicznej pokazuje kciuk do góry na tle koloruDorywczo młody człowiek trzyma kapelusz do jego kroczaDojrzały mężczyzna bez choroby urologicznej z kciukiem w górze na jasnym tleMłody mężczyzna bez choroby urologicznej z kciukiem w górze na jasnym tleLudzka anatomia ukazująca męskie mięśnie i organy Wezjusza, renesans, XVI wiekMłody mężczyzna ze zdrowym układem moczowo-płciowym z kciukiem w górze na jasnym tleCzłowiek posiada jego genitalia w toalecieDojrzały mężczyzna bez choroby urologicznej z kciukiem w górze na białym tleMłody mężczyzna bez choroby urologicznej pokazuje kciuk w łazienceRęka trzyma tektury ze znakiemDojrzały mężczyzna z chorobą urologiczną w łazienceDojrzały mężczyzna z chorobą urologiczną w łaziencePawian płaszczowy mężczyznaChłopiec jest cierpienie i trzymając jego genitalia na białym tle z miejsca kopii. Człowiek, obejmujące jego krocza. Mężczyzna cierpi z bólu w układzie moczowo-płciowego. Choroby Pawian płaszczowyMęski układ rozrodczyOsoba w garniturze na wizytę urologa, prywatne leczenie chorób męskichNarządy wewnętrzne - układ moczowy z narządów płciowychNarządy wewnętrzne - układ moczowy z narządów płciowychDziki Pawian płaszczowyWhite plastic shaver on towelZestaw kosmetyczny butelek na białym tle na białym tle z miejsca dla tekstuMężczyzna sika w toalecieBiznesmen w Odzież sportowa ochronę narządów płciowychHamadryas Pawian (Papio hamadryas)Człowiek do formatu zip spodnie po sikaMęskie "problemyCzłowiek zasunąć jego spodnieGruczołu krokowego i męskiego układu rozrodczego na białym tleProblem z płodnością u młodych mężczyznPokazując mężczyznę z rękami w dół jego Bielizna drapanie. zawiera pewne rozmycie ruchu3D renderowania Medycyna ilustracji gruczołu krokowegoPo długim treningu człowiek jest drapanie jego pachwin ze względu na świąd jockCzłowiek dostosowuje po sika w toalecie publicznejCzłowiek z problemem w sypialniProblem z płodnością u młodych mężczyznGruczołu krokowego i męskiego układu rozrodczego na białym tlePrzystojny sprawny mężczyzna czarnej Afryki amerykański aktor na scenie częścioweMłody mężczyzna trzymający genitalia powoduje ból, raka gruczołu krokowego, przedwczesny, wytrysk, płodność, problem z pęcherzemNarządów płciowych pozycji anatomii człowieka na białym tle widok tylnejSpodnie jeansowe męskie z bananem, naśladując męskich narządów płciowych, z bliskaMłody mężczyzna trzymający genitalia powoduje ból, raka gruczołu krokowego, przedwczesny, wytrysk, płodność, problem z pęcherzemJęzyk ciała. człowiek w firmie komplet na białym tle. gesty rąk i ramion. seksualna. ręka na pasie. skupić się na narządach płciowych. kciuk w jego pasaDojrzały mężczyzna z chorobą urologiczną z kciukiem w dół na białym tleNiebieski środek taśmy używany jako pasek do spodni dżinsowych, bliskaMłody mężczyzna z chorobą urologiczną w łazienceMłody mężczyzna z chorobą urologiczną w łazienceMłody człowiek z chorobą urologiczną na jasnym tleMłody człowiek z chorobą urologiczną na jasnym tleMłody mężczyzna trzymający genitalia powoduje ból, raka gruczołu krokowego, przedwczesny, wytrysk, płodność, problem z pęcherzemMłody człowiek z chorobą urologiczną na jasnym tleDojrzały mężczyzna z chorobą urologiczną w łazienceDziki Pawian płaszczowyCzłowiek dostosowuje po sika w toalecie publicznejMężczyzna w łóżku patrząc w jego okolicy narządów płciowych, problemyMężczyzna w żółtej wełnie sika w publicznej toalecie portretMłodych aktywnych słonia afrykańskiego w zoo. Słoń active roślinożerne w okresie koleiny na wiosnę chce miłości i szuka kobiety. Członkowskie zbliżeniu genitaliów dużych zwierzątMężczyzna na poziomie genitaliów, trzymający dojrzałe i zgniłe jabłko. Choroba dla mężczyzn. Koncepcja ochrony zakażeń przenoszonych drogą płciową. Przestrzeń mężczyzna z chorobą urologiczną z kciukiem w dół na białym tlePojęcie męskich chorób seksualnych. Mężczyzna na poziomie genitaliów trzyma mandarynki lub pomarańcze na gałązce, z której spadają liście. Rak mężczyzna w białej koszulce i burgundowych spodniach. Trzyma go za pachwinę. Cięty widok. Koncepcja. Izolacja nad jasnym uroczej dzikiej małpy na schodach w Kuala Lumpur, Malezja. Małpy dręczą turystów i błagają o jedzenie. Genitalia męskiej małpy są w beżowych dżinsach zacisnął nogi i na poziomie genitaliów, trzymając dojrzałe i zgniłe jabłko. Choroba dla mężczyzn. Koncepcja ochrony przed zakażeniami przenoszonymi drogą płciową. Rak mężczyzna z chorobą urologiczną wykazującą kciuk w dół na jasnym tleMężczyzna na poziomie genitaliów, trzymający dojrzałe i zgniłe jabłko. Mężczyzna cierpiący na bóle układu moczowo-płciowego. Choroba dla mężczyzn. Koncepcja ochrony zakażeń przenoszonych drogą płciową. Zamknij się..Mężczyzna rozkłada nogi i na poziomie genitaliów trzyma dojrzałe i zgniłe jabłko. Choroba dla mężczyzn. Koncepcja ochrony przed zakażeniami przenoszonymi drogą płciową. Rak trzymający genitalia. choroby urologiczne, ból podczas oddawania moczuKoncepcja problemów moczowych lub prostaty. Młody człowiek trzyma papier ze smutnym uśmiechem. Układ rozrodczy suki Zrodlo: "Rozród psów i odchów szczeniąt" Anna Nalazek, HANA-PRESS 1999 Układ rozrodczy psa: 1a-napletek, 2-pracie, 2-jadro, 3-moszna, 4-miednica, 5-odbyt, 6-prostnica (odbytnica), 7-prostata, 8-pecherz moczowy, 9-nasieniowod. Źródło: "Rozród psów i odchów szczeniąt" Anna Nalazek, HANA-PRESS 1999 DOJRZAŁOŚĆ PŁCIOWA I HODOWLANA O dojrzałości płciowej mówimy w momencie, gdy zwierze jest zdolne do wytwarzania i uwalniania pełnowartościowych gamet (plemnikow lub komorek jajowych). Wiek dojrzałości płciowej jest uwarunkowany genetycznie, wiele jednak czynników może go opóźniać lub przyspieszać - psy dojrzewają wcześniej w klimacie umiarkowanym czy gorącym niż w klimacie bardziej surowym, żywienie wysokobiałkowe na ogol przyspiesza dojrzałość płciową, a niedożywienie suki w czasie wzrostu i rozwoju opóźnia pierwsza cieczkę. Malamuty z reguły dojrzewają w wieku 6 - 9 miesięcy, psy później niż suki. Osiągniecie dojrzałości płciowej nie jest jednak jednoznaczne z osiągnięciem dojrzałości hodowlanej, która następuje dużo później i jest związana z odpowiednim rozwojem całego organizmu. Suczki można kryć dopiero wtedy, gdy rozwój ich organizmu zapewnia warunki do zapłodnienia, prawidłowego przebiegu ciąży, porodu i laktacji, bez zahamowania rozwoju osobniczego suki. PIERWSZE PYTANIE - W OGÓLE ROZMNAŻAĆ CZY NIE ROZMNAŻAĆ? Zanim rozmnożysz swoja sukę bądź psa, odpowiedz sobie na pytanie: dlaczego chce rozmnożyć? Jedyna właściwa odpowiedz to: dla udoskonalenia rasy. Nie jest odpowiednia motywacja chęć zarobienia na sprzedaży szczeniąt, chęć przeżycia czegoś wyjątkowego czy chęć sprawienia suce przyjemności, bo natura każe jej mieć choć raz szczenięta. Suka czy pies, zanim zostaną rodzicami, powinni spełnić kilka warunków: - Osiągnąć na wystawach oceny doskonale - nie tylko kwalifikacje obowiązującą do uzyskania praw hodowlanych, ale naprawdę dobre wyniki wystawowe. Związek Kynologiczny stawia dosyć niskie wymagania, które spełnić może praktycznie niemal każdy pies czy suka, uzyskanie jednak 3 ocen niezbędnych do otrzymania praw hodowlanych nie oznacza jeszcze, ze dane zwierze przedstawia wysoka hodowlana wartość. Pamiętajmy, ze aby rodzące sie szczenięta danej rasy były coraz lepsze, należy rozmnażać tylko osobniki plasujące sie powyżej przeciętnej w danej rasie. - Mieć doskonałą, typowa dla rasy psychikę. Nie można rozmnażać psów agresywnych czy tchórzliwych. Charakter jest w dużym stopniu dziedziczny i produkowalibyśmy w ten sposób kolejne pokolenia psów sprawiających poważne problemy swoim właścicielom. U malamutow szczególnie należy unikać w hodowli osobników agresywnych wobec ludzi. Mlamut ma być z definicji stworzeniem łagodnym wobec ludzi. - Cieszyć sie doskonałym zdrowiem. Rozmnażane zwierzęta powinny być przebadane pod katem dysplazji stawów biodrowych i genetycznie uwarunkowanych chorób oczu. Badania takie wykonuje tylko mała grupa uprawnionych weterynarzy, którzy jednocześnie maja prawo wpisywać wyniki tych badan do rodowodu. Prócz tego warto wykonać badania krwi - nie tylko podstawowa morfologie, ale badania w szerokim zakresie, które pozwolą wykryć ewentualne zaburzenia w pracy nerek, wątroby, tarczycy etc. Dodatkowo można przebadać także stawy łokciowe, serce. TERMIN PIERWSZEGO KRYCIA Pierwsze krycie powinno nastąpić dopiero pod koniec lub po zakończeniu wzrostu suki. Malamuty wprawdzie rosną na początku błyskawicznie, co wynika z warunków środowiskowych, w jakich stworzona te rasę - szczenięta musiały dorosnąć w ciągu krótkiego arktycznego lata na tyle, by były w stanie przetrwać nadchodzącą ciężką zimę - jednak ich pełny rozwój trwa jeszcze długo po zakończeniu pierwszego kilkumiesięcznego okresu intensywnego wzrostu. Szczenię 7-8 miesięczne ma juz wymiary zbliżone do osobnika dorosłego, ale nadal sie rozwija. Przedwczesna ciąża jest olbrzymim obciążeniem dla rosnącego organizmu - zasoby przewidziane na własny rozwój musza być przeznaczone na ciąże i odchowanie szczeniąt, niedojrzały układ kostno-stawowy jest bardzo obciążony noszeniem ciąży, wapno niezbędne do własnego rozwoju jest "odbierane" przez rosnące szczenięta. Pomimo dojrzałości płciowej 6-miesiecznej suczki ciąża w tym wieku jest dla jej organizmu katastrofa. Podobnie, choć nie tak tragicznie, przedstawia sie sytuacja w przypadku suczki rocznej. Suczka odchowująca miot w takim wieku nie jest w stanie sie normalnie rozwinąć, będzie wątlejszej budowy, mniejsza, nieraz odwapniona, zdarza sie tez "siadanie" linii grzbietu. Regulamin hodowlany Związku Kynologicznego w Polsce dopuszcza krycie suk co najmniej 18-miesiecznych. Jest to ogolone zalecenie dotyczące większości ras, jednak w przypadku ras dużych - a do takich należy malamut - kryje sie dopiero suki około 2-letnie. Z drugiej strony nie nalezy zwlekać z pierwszym kryciem, optymalny jest okres pomiędzy 2 a 3 rokiem życia. Doświadczenie pokazuje, ze suki kryte w późnym wieku rodzą z reguły mniej liczne mioty i częściej sie u nich zdarzają komplikacje związane z ciążą, porodem i odchowaniem szczeniąt. ODSTĘPY CZASOWE POMIĘDZY MIOTAMI Regulamin Związku Kynologicznego w Polsce dopuszcza krycie suki w przedziale wiekowym miedzy 18 miesiącem a 7 rokiem życia raz w roku, a ściślej mówiąc raz w roku kalendarzowym. Przyjmuje sie, ze rok jest odstępem czasu pozwalającym suce zregenerować sie w pełni po ciąży i odchowaniu miotu. Oczywiście w przypadku miotów licznych (około 8-12 szczeniąt), problemów zdrowotnych suki itp. dobrze jest ten odstęp czasowy wydłużyć do półtora czy dwóch lat, dając suce odpocząć i pozwalając na pełne zregenerowanie sil. W przypadku urodzenie sie w pierwszym miocie tylko jednego szczenięcia niektóre źródła zalecają krycie suki przy następnej cieczce w celu zapewnienia równomiernego rozwoju obu rogów macicy. Według Regulaminu możliwe jest krycie jeden raz w roku kalendarzowym, oznacza to, ze jeśli suka urodzi szczenięta np. w listopadzie, to można ja teoretycznie kryć ponownie w lutym. Jest to zgodne z przepisami Związku, jednak powinno sie to robić tylko w wyjątkowych okolicznościach. Trzeba mieć cały czas na uwadze, ze sam fakt możliwości zajścia suki w ciąże nie oznacza, ze jej organizm jest do ciąży gotowy i dobrze go zniesie - podobnie u ludzi jest możliwe, by kobieta rodziła dzieci jedno za drugim co 10 miesięcy, biologia to umożliwia, ale bynajmniej to matce ani dzieciom nie służy. Pies, podobnie jak człowiek, jest istota społeczna i jego rozród jest kierowany nie tylko przez procesy biologiczne, ale także kontrolowany procesami społecznymi - w naturze suka, z różnych względów, nie rodziłaby szczeniąt co pol roku. Zakłada sie, ze suka powinna odchować 3 do 5 średnio licznych miotów w życiu, ze takie prowadzenie hodowli pozwoli nam nie eksploatować jej nadmiernie. Zachowanie właściwych odstępów miedzy miotami ma wpływ zarówno na zdrowie i kondycje suki, jak i rodzonych przez nią szczeniąt. CIECZKA Zewnętrznym objawem pierwszego dnia cieczki jest krwawy wyplyw z pochwy. Początek cieczki, istotny przy ustalaniu terminu krycia, bywa trudny do ustalenia, ponieważ zdarza sie, ze krwawienie jest w pierwszych dniach bardzo skąpe. Jeśli planujemy krycie, możemy przed terminem spodziewanej cieczki przecierać codziennie srom czysta wata - pozwoli to wykryć nawet niewielkie ilości krwi. W pierwszym okresie cieczki, przed ruja, wydzielina jest wyraźnie czerwona, a suka chętnie bawi sie z psami, lecz nie daje sie pokryć - odpędzą wspinającego sie na nią psa. Ten okres przedrujowy trwa średnio około tygodnia, choć może sie skrócić do 3 dni lub wydłużyć do dwóch tygodni. Potem przychodzi czas rui, wydzielina pochwowa zmienia kolor na jasny żółtawobiały i jej zapach zaczyna intensywnie wabić psy. Wychwycenie pierwszego dnia, kiedy suka staje do krycia (rozstawione nogi, odchylony ogon, przyzwolenie na kopulacje) jest istotniejsze, niz ustalenie pierwszego dnia cieczki. Ruja trwa srednio okolo tygodnia (4 do 12 dni), po czym w ostatnim tygodniu cieczki suka znów jest niepłodna, odgania zainteresowane nią psy i ponownie pojawia sie podbarwiona krwią wydzielina. Cieczka przedłużająca sie znacznie pond 3 tygodnie jest objawem zaburzeń hormonalnych, które mogą być groźne w skutkach dla zdrowia suki, wymaga wiec konsultacji weterynaryjnej. Pierwsza cieczka może przebiegać w nietypowy sposób, może być krótsza, a suczka może nie wykazywać chęci do kopulacji. U suk ponad 6-letnich cykl jajnikowy może ulegać zaburzeniom, odstępy miedzy cieczkami bywają coraz krótsze, a cieczki wydłużają sie do 4-6 tygodni. Może to prowadzić do ropomacicza - choroby zagrażającej nie tylko zdrowiu, ale przede wszystkim życiu suki. W przypadku wystąpienia powyższych objawów najbezpieczniejsza dla zdrowia i życia suki jest sterylizacja. Niektóre źródła zalecają sterylizowanie wszystkich suk po okresie hodowlanym, ponieważ ropomacicze jest stosunkowo częstą przyczyna śmierci starych suk. Nie warto czekać na jego wystąpienie, ponieważ choroba bardzo obciąża starszy organizm i o wiele trudniej wtedy przeprowadzić operacje, kiedy organizm suki jest juz mniej silny z racji wieku, a jeszcze dodatkowo zatruty choroba. Dlatego warto w ramach zapobiegania tego typu problemom zdecydować sie na sterylizacje wcześniej, kiedy juz nie mamy zamiaru dłużej rozmnażać suki, a jest ona jeszcze w dobrej formie i bez szwanku zniesie zabieg. ZACHOWANIE PSA W CZASIE RUI Wyszukanie suki zdolnej do kopulacji wiąże sie z wystąpieniem popędu płciowego. Hormonami warunkującymi zachowanie seksualne u samca sa androgeny, u suki zaś estrogeny, prolaktyna i oksytocyna. Wydzielane przez męską gonadę hormony uwrażliwiają ośrodki nerwowe samca na bodźce pochodzące z organizmu suki w czasie rui - zapach wydzielin dróg rodnych suki, jej widok i glos. Potrzeba spotkania sie zwierząt chętnych do kopulacji i rola w tym feromonow jest szczególnie silnie wyrażona u zwierząt wolno żyjących, np. lisy i niedźwiedzie potrafią sie wyczuć z odległości kilkunastu kilometrów. Spośród zwierząt udomowionych właściwość ta jest najsilniej wyrażona właśnie u psów. Z tego powodu zdarza sie, ze nasz malamut nie chce jeść, jest zaniepokojony i żałośnie wyje kiedy ruje maja suki w dalekim nawet sąsiedztwie. Dla psów podatnych na tego typu bodźce, które silnie reagują na ruje, nie do zniesienia może sie stawać zycie w blokowiskach, gdzie jest mnóstwo suk i niemal bez przerwy któraś z nich ma cieczkę, stając sie źródłem tęsknoty i udręki nie mogącego sie do niej dostać malamuta. Człowiekowi trudno jest zapanować nad szalejącym z powodu cieczki psem, na niepokoi i wycie trochę pomaga zwiększenie psu codziennej dawki ruchu, jednak niestety nie u wszystkich psów to skutkuje, nie pomaga tez z reguły na utratę apetytu. Takie zachowanie psa jest jak najbardziej normalne i naturalne. W okresie godowym można u zwierząt zaobserwować szczególne zjawisko zwane dominanta płciową. W wyniku silnego pobudzenia ośrodka płciowego następuje hamowanie większości ośrodków w korze mózgowej. Zwierzęta dziko żyjące w czasie dominanty płciowej staja sie mniej płochliwe (mniej ostrożne), wykazują mniejsza wrażliwość na ból, nie pobierają pokarmu. Zwłaszcza ta ostatnia właściwość jest silnie wyrażona u psów. Jeśli mamy tego typu problem z psem, jedynym skutecznym rozwiązaniem jest albo zmiana miejsca zamieszkania, albo kastracja. Przy podejmowaniu decyzji o przeprowadzeniu lub zaniechaniu kastracji kierować sie należy przede wszystkim dobrem psa - trzeba rozważyć, co będzie dla niego najlepszym rozwiązaniem, odrzucając własne uprzedzenia, których pies przecież nie podziela. Warto zamiast opierać sie na przesadach i obiegowych opiniach poszukać wiarygodniejszych źródeł, fachowych publikacji, warto poszukać w sieci właścicieli innych wykastrowanych psów (np. na liście dyskusyjnej "Z Psem" jest wiele takich osób) i porozmawiać z nimi o wadach i zaletach tego zabiegu. Jana Wiśniewska Zwykle nazywa się to pasożyt do organizmu, który Żywi się substancjami wytwarzanymi przez inną żywą istotę różnych gatunków, żyjących wewnątrz lub na jej powierzchni, co zwykle powoduje pewne uszkodzenia lub choroby. Zwykle definiuje się to jako bardzo bliski związek symbiotyczny. Chociaż w praktyce nazywa się je tylko pasożyty pierwotniaki, robaki i stawonogi, w tej lekcji od PROFESORA zobaczymy czym są zwierzęta pasożytnicze, z przykładami zgodnie z zależnością między dwoma organizmami i miejscem w ciele, które zajmuje pasożyt. Zdecydowana większość należy do tych grup, ale inne organizmy, takie jak grzyby, również mogą być dużymi pasożytami. Zanim zaczniemy mówić o zwierzętach pasożytniczych, ważne jest, abyśmy zrozumieli definicję pasożyta. Pasożyty to organizmy, które wykorzystują inne, gospodarzy lub gości, aby uzyskać jakieś korzyści. W ten sposób gatunek łatwo rozszerza swoją zdolność do przetrwania, wykorzystując inne gatunki do zaspokojenia niektórych swoich podstawowych i życiowych potrzeb. Zwykle myślimy o potrzebach żywieniowych, ale gospodarze mogą zapewnić takie funkcje, jak: dyspersja propagandy (co poprawia zdolność pasożytów do rozprzestrzeniania się lub rozprzestrzeniania), służą jako: schronienieitp. Jak zobaczymy poniżej, relacje pasożyt-żywiciel mogą się zmieniać. Związek pasożytnictwa zapewnia pasożyt ma to bardzo wielką zaletę dla jego przetrwania, powód, dla którego ma tendencję do ewoluowania, dążąc do coraz lepszego polepszenia swojej relacji z gospodarzem. W rzeczywistości pasożyty są na ogół bardzo selektywny w odniesieniu do ich gospodarzy, osiągając wysoki procent przypadków, w których nie występuje gatunek lub, w przypadku bakterii, szczep bakteryjny. Z kolei gospodarz zazwyczaj jest poszkodowany jakoś: utrata krwi, dyskomfort na jej powierzchni, pogarsza odpowiedź immunologiczną itp. Z tego powodu bardzo często gospodarze przystosowali się również do obecności pasożyta i rozwinęli mechanizmy obronne. Rośliny często wytwarzają toksyny, na przykład, które zniechęcają pasożytnicze grzyby, bakteriom, a także roślinożercom; ludzie wytwarzają przeciwciała do zwalczania bakterii i wirusów, które próbują nas pasożytować. Ten związek ciągłej zmiany i adaptacji wspiera Hipoteza czerwonej królowej. Przykłady pasożytów w przyrodzie W naturze możemy znaleźć liczne przykłady pasożytów we wszystkich skalach: wirusy, bakterie, grzyby, rośliny, protistyi wiele zwierząt. Aby je zbadać, można je sklasyfikować według kilku cech: wielkości pasożyta, związek między wielkością żywiciela a wielkością pasożyta, zgodnie ze specyfiką żywiciela, itp. W tej lekcji nauczyciela zobaczymy dwa najczęstsze: według części ciała żywiciela, która jest pasożytowana i według zależności pasożyta. Obraz: Dokumentacja Dowiemy się, czym są pasożytnicze zwierzęta. Aby to zrobić, klasyfikujemy je szgodnie z częścią ciała gospodarza, którą zajmują. Mamy następujące: Pasożyty zewnętrzne. Pasożyt żyje na powierzchni żywiciela: skórze, błonach śluzowych, otwartych jamach itp. W tego typu pasożytowaniu żywiciel jest zwykle klasyfikowany jako zarażony lub zarażony. Endopasożyty. Pasożyt żyje wewnątrz żywiciela, co oznacza, że ​​musiał wniknąć do samego organizmu. Nadpasożyty. Pasożyty, które pasożytują na pasożytach, nazywane są hiperpasożytami. Obraz: świat zwierząt gospodarskich Na koniec przejdźmy do zobaczenia przykłady pasożytniczych zwierząt z każdej z wcześniej widzianych kategorii: Co przykłady ektopasożytów możemy znaleźć bakterie zamieszkujące nasze usta. W zdrowym zębie można znaleźć Haemophilus parainfluenza, Gemella haemolysans, Slackia exiguai gatunek and Rothia. Innym przykładem jest Malassezia pachydermatis, drożdże, które mogą infekować jamę ustną, uszy, narządy płciowe i stopy zdrowych psów i które chronią nasze zwierzęta przed zarażeniem się chorobotwórczymi grzybami. najczęstszy przykład endopasożytów to ludzkie pasożyty jelitowe, takie jak miałeś lub pierwotniaki, ale pierwotniaki z rodzaju Leiszmaniaktóre powodują leiszmaniozę u psów i ludzi. W kategorii category hiperpasożyty możemy znaleźć kilka przykładów, takich jak gatunek Plasmodium, pierwotniak, który pasożytuje na komarach z rodzaju Widliszekużywać ich jako środka do rozprzestrzeniania się i zarażania ludzi, powodując malarię lub malarię. Innym przykładem jest Cordyceps militaris, grzyb, który pasożytuje na procesji sosnowej (Thaumetopoea pytiocampa), pasożyt sosny zwyczajnej (sosna sosnowa). Istnieje wiele przykładów pasożyty obowiązkowe trwałe, ale najbardziej rozpowszechnione są wirusy pasożytujące na bakteriach (bakteriofagi). Jako przykłady pasożyty fakultatywne mamy Botrytis cinerea Tak Strongyloides stercoralis. Botrytis cinerea to grzyb, który może żyć na martwych tkankach roślinnych lub jako pasożyt na liściach, łodygach i owocach różnych gatunków żywych roślin, podczas gdy Strongyloides stercoralis może żyć swobodnie, ale tylko samica pasożytuje na błonie śluzowej jelit człowieka. Wreszcie mamy przykład example pasożyty jelitowe: larwy much lub owadów żywiących się mąką, takie jak mącznik (Tenebrio molitor). W gorących krajach, takich jak Indie, zwierzęta te żywią się mąką, którą człowiek może spożywać i larwy lub jaja mogą opierać się sokom żołądkowym wystarczająco długo, aby się rozwinąć, powodując uszkodzenie gospodarz. Zdjęcie: Szynszyle viewer

narządy płciowe psa zdjęcia