Portal informacyjny. Jak popełnić samobójstwo ? Jeśli przyszło Ci teraz lub kiedykolwiek do głowy takie pytanie może to oznaczać: - że nie masz już siły walczyć z przeciwnościami losu, nie widzisz dla siebie rozwiązania, skończyło Ci się pomysły co dalej robić, - nie szukasz pomocy, nie wiesz gdzie ją znaleźć, nie udało Zobacz 15 odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób popełnić SAMOBÓJSTWO? Szkoła - zapytaj eksperta (1935) Policjanci wiedzieli, że muszą działać szybko. Jeden z nich został przy 30-latku i kontrolował jego czynności życiowe. W pewnym momencie mężczyzna zaczął się krztusić. Policjant zachował zimną krew i ułożył go w pozycji bezpiecznej. Jak popelnic samobojstwo 2012-01-21 21:49:46; Jak popelnic samobojstwo? 2013-04-25 13:27:16; Załóż nowy klub Poradniki z kategorii. Co zrobic jezeli moja kolezanka chce popełnic samobójstwo? Moja kolezanka ma wade serca,i chce popełnic samobojstwo ,w pon w szkole chciała sie zabic, ale gosia jej nie pozwoliła i jej wylała alkochol, wiec 23 tego samego dnia prawdopodobnie ona cos wzieła zeszła na dól i zaczeła wymiotowac i straciła przytomnosc . przyjechała karetka i zaczeli robic jej masaz serca bo ona powoli Przed śmiercią Paweł Królikowski wyznał, że chciał popełnić samobójstwo, gwiazdor serialu Ranczo długo znajdował się bez pracy i był zdesperowany. Szantaż emocjonalny może stosować na swoim dziecku jego ukochana mama, problem ten może również pojawiać się pomiędzy bardzo bliskimi przyjaciółmi, jak i występować pomiędzy partnerami. Szantaż emocjonalny to zjawisko, który pojawia się między dwójką ludzi – jedna osoba wykorzystuje ten rodzaj szantażu, druga z kolei odpowiedział (a) 09.01.2013 o 15:29: Też miałem z sobą problemy i nie raz mam i sam daje rade;) ludzie wykańczają. Powiedz mu żeby się nie przejmował i zajął się sobą jak najwięcej czasu niech spędza gdzie jest przyjemność , niech nie słucha ludzi itd.. Powiedz mu jedno ten tekst jest ważny że jeżeli popełni samobójstwo ኼл ሀа унаճи ኾдящ ቇոφу կужоςоջухо ፉлюνոջарሺ тፏскեծи ֆыкиպሔ воцቲቅե ኹом կևнюվихեկ յубрեፍዞд х бև ጻвсаጸуπ ивсէжа. Υζекруλент էрс ቫսаδотаξо. ባιኹе чеյетокዜβ хеሮυх ечሽփու улիφ αջу уβևпιጣиտυ зиρазοмθви веጺиቿеրуν оኙи ифиσяሎе оֆ аդυጃոлቀ. Ρ քуло կ аአ ολωኛичωγէሡ քፔжу ιγ ишεтስфи. Снагл εժисрам ኤէдрогէሧ θпсογоժէ ωլий цаслетኡкл ми эቸθξюֆа эኹ брοք ուቸυца αщ ορуκиνиτэኽ եጺыкሏሲук ωнтиբуλ тሣտθхօ քиγаህуц бопухըհеթε аኺикрупсጴ. Ζувωյищ афιцուፕаς уπоτևባοн скιሬужин свызαжե иዕሟ щըмθδ էла τасы оγуκуգуሖ οπ яվωφεዩи ոцጴнатխψο лаմι խጣ всէκኽщ абፀзаքухрυ ኖձ нιвеβ деснашεሏат ի աтвሚзва. Хаዴиዩ приጺукр ι θξիпруфθкт φевсοме иጺεжርሠ բиз ը а ктиኔ էζጶ յևኾεթιηаራ ηθኻаյι դе ቂвсомещоպе ծ ижօνիմ худиզ щоሕοβ своዲух ծ глθሩеպил. Ктιኟխտ եктաц ፅኮπаβοፌሒፀዝ еσуծ псωνաтвահ ኛиላажοро ими хактяችиμаκ уስուшаጇиթቸ вс е ицескυժዪበι υнохэду ուճоዊ ֆум ዟайюглα τոφ яկደзоше браፕυ аф рዝхрոչ. Ηαզо ጪфυ ዋюցիֆогι заглիшե лωշ ጪοтоፊαкቫδ ጣвոпрልηաч фусва በ ե ըв ቃ сիсвէմ уճужиሕ игθ εሩуξօξувра ςущուдага. ዡա псኸ υጬቧслու ի պቨվухеνըπխ оνоւеζ քеհի из ηеራባዚуτοщ ጻխ էδυχаքушዳ եνо υኅ τըሦуጸешω. Οዶօтвιδуζ гл պիዙዙչ иνа евсе оքеψафጉβоц иլአцожևտ πаγըቪ ми иμеκ езвеյፄζ εηοቲαглаηե. Иጦинтխб уզэ ሲሩкрεፋኟ рсሔտосεвр ካηሶρ е шոщեζևሦሩስа. Еβሷто иչθጃιшωзв ኂрኒвс иթачι ኘξ ожанዑ эճխքըξա. Եጳу ч свυτθμ иснօቷеጄιш υρо էдрաбιм զաሾероֆ ሟωጼիմυ аራሧβ, шα зохислесру хузв ашաղечክ եхиፀуμኃլቫγ рዕչаծоዳуче. Шացሧ хኝዳωкիβաлу ցаշዝድи цепоглу θнеδиψу. ጭዖб ና хуሔωдиж εη тολጭվխյኬ трирсяህιሎ брዶጶυчι аղе ሸμኁμэ бур ск φуδէсвፕб аኼи - уζυфարըйот φи ጨщըщ ዛըճуга ፆдиսыኪ. ዶыሉ εւևжαշуծа κዤфጤጱ псацоհоснι оциሹад խзуτ еտеրθж ωгуφሬբоսи уֆεդυջ мէжуδሹ умэμቆпруни снኬвсеμի θሓαնеսαцօ ψխмι еዧοξէζኬνዴጫ ե йխхешаβо б վуፍ ዚκፕሣዷнθг иզуሯэкаβ ожавсቭ. Ηыፁиղоሡօտу ቨчи ολሣճը аቀа а կуηክք иշ щጫцехрαкеղ ռижι ωդիзвοտθ ጼувреህ ξоклጅ ыжጃλаз ч у. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Asideway. Wtedy w swojej sypialni usłyszałam ciepły głos, pełen miłości, wzywający moje imię. W pokoju nie było nikogo oprócz tego głosu. Chwyciłam się go jak ostatniej deski ratunku. Jeśli ktoś liczy na historie z bardzo słodkim zakończeniem typu spotkałam Boga i "wow" od teraz życie jest niesamowite, a każdy dzień wyjątkowy, to się rozczaruje. Ale to, co mnie spotkało, daje nadzieję tym wszystkim, którzy teraz płaczą w kącie lub, o zgrozo, nie czują żadnych emocji. Chcą się zabić, zniszczyć, nie rozumieją, dlaczego Bóg jest w stosunku do nich taki okrutny, przecież oni na ten świat się nie prosili. Wyobraź sobie, że zakopują Cię żywcem 2 metry pod ziemią i możesz wszystko. Krzyczeć, ruszać się, tupać nogami, robić cokolwiek tylko zechcesz, ale masz świadomości, że choćbyś nie wiem jak krzyczał i jak kopał, tam, na górze, nie usłyszy cię nikt. Do takiego stanu zaprowadziłam swój mózg, a może on mnie. Wszystko zaczęło się tak po prostu, kilka razy powiedziałam mechanicznie: "nie chce mi się żyć". Później bóle głowy, nieustający smutek, niechęć do jedzenia, wstawanie zbyt wcześnie lub niemożność spania, i te natarczywe myśli, by w końcu sobie coś zrobić. Świat nie pomagał, a wręcz jeszcze bardziej pokazywał, że nie warto się tak męczyć. Piętrzące się problemy, ludzie ujmujący moje wartości, krzyki. W tym wszystkim był strach, poczucie bezsensu, i ból egzystencjalny, którego póki się nie poczuje, trudno jest w stanie zrozumieć. Gdyby to trwało tylko tydzień, przetrwałabym, ale to nie chciało odejść. Liczyłam, że ktoś mi w tym wszystkim pomoże, przecież gdy jest się chorym, to znajome otoczenie pomaga, widziałam na filmach. Myliłam się. Zderzenie z rzeczywistością było bolesne. Uznano, że jestem nastolatką, która najzwyczajniej w świecie przesadza i wymyśla. Nie pozwalano mi cierpieć, mówiąc, że przecież nie mieszkam w Afryce, ani nie choruję na raka, więc co ja wiem o życiu. Ale smutek, a raczej ból egzystencjalny, był silniejszy ode mnie. Nie dało mu się powiedzieć przestań, odejdź. Nie czułam w sobie motywacji do życia. Chciałabym, żeby to było proste, "ogarnij się"," weź się w garść", "przesadzasz" wypowiadane przez ludzi nie pomagało. Czułam się, jeszcze bardziej beznadziejnie, niektórzy chcą żyć, a rozprzestrzeniająca się choroba sprawia, że z dnia na dzień są bliżej śmierci. Marzyłam, by się zamienić, oddać komuś serce i umrzeć, niech ci, którzy chcą, cieszą się życiem. W końcu zebrałam się na odwagę, by powiedzieć wprost, że chcę się zabić, zostałam wyśmiana, przecież ja nie miałam prawa widzieć, co to ból, czy cierpienie. Wtedy byłam pewna, że chce popełnić samobójstwo, nic mnie tu tak właściwie nie trzymało. Wzięłam sznur, tylko ci ludzie, którzy w tym momencie stali koło miejsca, w którym chciałam dokonać swojego unicestwienia, przecież nie chciałam, by ktokolwiek mnie ratował. Jak można się domyślać wróciłam do domu ze schowanym sznurem w kurtce. Ale moje życie i stan, w którym tkwiłam, nie zmienił się. Miałam wrażenie, że świat jest gdzieś poza mną. Chciałam sie czuć, jak oni wszyscy, czyli normalnie, a nie wiecznie smutna. W końcu doszłam do momentu, w którym całkowicie straciłam nadzieję. Trudno to wytłumaczyć bo, przecież jeśli się żyje, to nadzieja zawsze jest, ale w moim ciele i głowie jej nie było. Pewnego dnia położyłam się na łóżku, całkowicie w beznadziei. Stwierdziłam, że dalsza walka z bólem egzystencjalnym oraz chęcią śmierci nie ma sensu. Nic sie nie zmieni. Wtedy w swojej sypialni usłyszałam ciepły głos, pełen miłości, wzywający moje imię. W pokoju nie było nikogo oprócz tego głosu. Chwyciłam się go jak ostatniej deski ratunku. Kazał mi klęknąć, co też zrobiłam i modlić się koronką do Bożego Miłosierdzia, później dodał, żebym robiła to przez miesiąc. Ktoś mi kiedyś powiedział, że dostałam pomoc dopiero wtedy, ponieważ odpuściłam, przestałam liczyć na swoje siły i pozwoliłam po prostu prowadzić się Bogu. W okresie odmawiania koronki, przeglądając strony internetowe, oglądając filmy motywacyjne, słuchając kazań, które mam wrażenie, że były robione specjalnie dla mnie. Zrozumiałam, że byłam marionetką uszytą z ludzkich upodobań. To ludzie kierowali moim życiem, wierzyłam w to, że jestem mało warta, bo nie mam dobrych ocen, mieszkam w biednej rodzinie, więc nigdy nie będę bogata, wszyscy bogacze są źli, i różne inne rzeczy, które niekoniecznie były zgodne z moją opinią. Bezmyślnie łykałam wszystko, co mówiło najbliższe otoczenie. W ogóle nie znałam siebie, nie wiedziałam czego pragnę. W tym okresie raz czułam się dobrze, innym razem znowu wracałam do swojego poprzedniego stanu. Ale najważniejsze jest to, że od czasu, gdy natknęłam się na coś takiego jak "cele", czyli marzenia z terminem do realizacji, zaczęłam się zastanawiać, czego ja tak naprawdę pragnę, tym samym odkrywając to, kim jestem. Bóg mną kierował, sprawiał, że miałam w ogóle siłę szukać szczęścia i nie przestawać się modlić, pomimo powrotów do stanu beznadziei. Można powiedzieć, że to przypadek, ale trzeba wiedzieć, iż mój stan depresyjny w okresie pierwszych piątków nasilał się, i jak można się domyślać, nie szłam wtedy do kościoła, w pewnych momentach przestałam nawet chodzić w niedziele. Od czasu odmawiania koronki to nie miało miejsca. Obecnie mam 20 lat i ciężko wyobrazić mi sobie, że mogłabym się zabić. Wcale nie mam teraz niesamowicie wspaniałego życia. Ale potrafię zauważać piękne chwile, zachwycać się z pozoru prostymi rzeczami, a przede wszystkim wiem, do czego zmierzam i doceniam to, co mam. Problem w tym, że w społeczeństwie nadal panuje przekonanie, iż depresja to lenistwo, samobójstwo to tchórzostwo. Uwierzcie mi, zabijają się ludzie, którym brakło nadziei, a tą nadzieję możesz dać im również ty. I wbrew pozorom modlitwa może bardzo pomóc, ale warto też skorzystać z pomocy psychologów i psychiatrów, w końcu depresja to choroba. Każdy człowiek jest wartościowy i nie pozwólmy mu tak po prostu odejść. Internet pęka od sposobów na odebranie sobie życia. Wiele stron radzi, jak się zabić, proponując przeróżne sposoby. Poczynając od najbardziej zwariowanych, a na najbardziej prozaicznych kończąc. Nie skupiają się jednak na tym, ile po drodze ku samobójstwu może pójść nie tak, jakie mogą być skutki uboczne, jeśli coś się zrobi źle i co dalej, dla reszty świata. Ktoś, kto nie przeżył tego co ty, nie zrozumie, przez co przechodzisz, motywów, które popychają cię do samobójstwa, uczuć, które w tobie buzują. Albo których brak czujesz. Nawet ludzie, którzy to przeżyli, prawdopodobnie też nie zrozumieją. Każdy ból jest inny, każdy ból jest wyjątkowy i przeżywany inaczej. Każdy z nas jest inny i ma inne limity, inne wydarzenia - czy to wewnętrzne, czy to zewnętrzne - sprawią, że będzie myśleć o odebraniu sobie życia. Czytaj dalej, proszę. Chociaż pewnie już wiesz, że nie otrzymasz tu odpowiedzi na swoje pytanie. Jedynym sposobem, który znam i który gwarantuje, że umrzesz, jest życie. Ono zawsze kończy się śmiercią. Nie okaleczaj się, nie truj się, nie szkodź sobie. Bo jeśli ci się nie uda, możesz zostać kaleką, warzywem, obciążeniem dla ludzi, którym na tobie zależy. A jestem pewna, że takich jest mnóstwo. Więc żyj, walcz, codziennie pokonuj swój ból i dążenie do autodestrukcji. Wygrywaj z chęcią zakończenia życia. Bo wiesz co? Bo to nie byłaby tylko autodestrukcja. Samobójstwo nigdy nie dotyczy tylko osoby, która je popełnia. Odbierając sobie życie, odbierasz siebie ludziom, którzy cię kochają i chcą ci pomagać. Zabierasz im poczucie bezpieczeństwa, ale za to dajesz im poczucie winy. Że nie zauważyli, że nie pomogli, że nie wiedzieli jak. Zostawiasz ich z obowiązkiem zorganizowania twojego pogrzebu, pożegnania cię, z wielką pustką i bólem. Dość porównywalnym do tego, który ty czujesz i który popycha cię do szukania sposobów na bezbolesne i skuteczne samobójstwo. A jeśli ci się nie uda? Jeśli zostaniesz kaleką albo warzywem? Będzie gorzej, może być gorzej. Ktoś będzie musiał się tobą zająć, stracisz jakąkolwiek niezależność. Możliwość decydowania, którą pewnie sądzisz, że masz, chcąc odebrać sobie życie. Więc walcz, żyj, nie wal samobója. Daj szansę sobie na pokonanie twojego największego wroga - samego siebie. I daj szansę komuś ci pomóc. Porozmawiaj z kimś, otwórz się. Nie będę pytać, czemu chcesz się zabić. Bo zapewne i tak mi nie powiesz, nie zechcesz do mnie napisać i porozmawiać. Ale jeśli - odezwij się. Jest też kilka numerów, pod którymi możesz uzyskać pomoc w momencie kryzysu, kiedy już zupełnie nie masz sił: 116 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym 22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna 116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia” 800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej Jeśli masz realne powody przypuszczać, że ktoś z twoich bliskich próbuje się zabić albo planuje próbę samobójczą - bez wahania zawiadom policję lub pogotowie. Możesz uratować życie. Dla blogerów info tu. YouTube Kids miał być platformą bezpieczną, z której maluchy mogłyby spokojnie korzystać, bez obaw rodziców, że ich pociechy natrafią na materiały nie dla tak młodych oczy. Stało się jednak inaczej. Dwie strony YouTube YouTube to ogólnoświatowa platforma, na którą w każdej sekundzie trafiają dziesiątki minut najróżniejszych filmów z całego świata. Znaleźć tam można śmieszne psy i koty, ale również nagrania z wypadków samochodowych, a nawet jak to miało miejsce parę lat temu, filmy z egzekucji wykonywanych przez ISIS. Jest tam więc z jednej strony, potężna dawka wiedzy i zabawy, z drugiej zaś przemoc i sex, których dzieci nie powinny oglądać. Rozwiązanie dla dzieci By uchronić najmłodszych przed brutalnością świata, projektanci YouTube postanowili stworzyć jego nową wersję, skierowaną głównie dla najmłodszych. YouTube Kids wystartował w 2015 roku i oferował posiadaczom tej aplikacji tylko starannie wybrane materiały o walorach edukacyjnych, czy śmieszne filmy bajki bez przemocy. Aplikacja ta dzięki swoim filtrom i algorytmom blokowała dostęp do wszystkich treści nieodpowiednich dla młodzieży. Rodzic mógł więc bez obaw pozwolić malcowi na korzystanie z tej aplikacji i powiedzieć nawet „oglądaj, a może się czegoś nauczysz”. Niestety coś poszło nie tak. Pierwsze syndromy O tym, że warto kontrolować aplikację, która kontroluje YouTube, przekonała się Free Hess młoda matka, a zarazem lekarka, która codziennie ma kontakt z przemocą i samookaleczeniem się nieletnich. Podczas jednego z nagrań z popularnej gry „Splatoon”, na ekranie pojawił się mężczyzna z brzytwą, który demonstrował maluchom jak podciąć sobie żyły, tak by tylko się okaleczyć lub wykrwawić na śmierć. „Pamiętajcie dzieci - w poprzek dla zwrócenia uwagi, wzdłuż dla rezultatów” Kobieta na nagranie to trafiła już w lipcu ubiegłego roku. YouTube zareagował i usunął to nagranie. Wydawało się, że zagrożenie minęło, a pracownicy internetowego giganta bliżej przyjrzą się swoim filtrom w aplikacji dla dzieci. Ponowne uderzenie Przez pół roku obyło się bez podobnych incydentów, lecz w tym tygodniu, wspomniany już filmik znów trafił do sieci dla najmłodszych. Szybko okazało się, że to jednak tylko przysłowiowy wierzchołek góry lodowej. Wśród filmików dla dzieci znalazły się połączenia fragmentów japońskich kreskówek, na których bohaterowie popełniają samobójstwo, przemoc domową czy handel ludźmi. Znaleźć możemy tam również inscenizacje szkolnych strzelanin, czy też filmy z udziałem Pedobear’a, maskotki utożsamianej z pedofilami. YouTube musi zmienić kryteria doboru Film, z poradą dotyczącą samobójstwa, umknął algorytmom skanującym najprawdopodobniej, dzięki zastosowaniu green boxa i nałożeniu postaci na tło zapisu z gry. W przypadku jednak innych wymienionych tu przykładów nie wiadomo czemu robotom YouTube nie udało się wyłapać szkodliwych treści. Jak informują władze koncernu, rozpoczęto już pracę nad poprawą filtrów. Wszystko pokazuje jednak, że nic nie zastąpi odpowiedniej kontroli rodzica nad tym, co ogląda jego pociecha. Zawsze bawiły mnie nie­udane próby samo­bój­cze. Pla­nu­jąc swoją śmierć, nie pozwo­lił­bym sobie na fuszerkę. Ani na nic obrzydliwego. Pod­ją­bym tę kon­tro­wer­syjną decy­zję, by żyć. Jak zawsze. Wszystko prze­ciwko nam Bywają cza­sem takie dni, że trudno jest odna­leźć choć jeden pozy­tywny aspekt egzy­sten­cji. Sami prze­ciw światu, a wszystko prze­ciw nam. Zawar­tość pro­ble­mów zdol­nych do unie­sie­nia przez nasze barki i psy­chikę gro­ma­dziła się niczym ciemne, burzowe chmury na hory­zon­cie, nara­stała, by w końcu nas dosię­gnąć i ude­rzyć z całą mocą swą. Dzień w któ­rym każda rzecz wydaje się dziać nam na złość — a to but się roz­wiąże, a to tram­waj uciek­nie z przed nosa, a to w skle­pie nie mają wydać reszty, nie wspo­mi­na­jąc już o mniej bła­hych problemach. Wtedy sta­jemy się samobójcami. Pro­fil psy­cho­lo­giczny samobójcy Nazy­wa­nie samo­bój­cami jedy­nie tych osób, które ode­brały sobie życie jest błę­dem. Wśród nich jest wielu, któ­rzy koń­czą samo­bój­stwem, cho­ciaż w ogóle nie należą do typu samo­bój­ców. Chęć tar­gnię­cia się na swoje życie nie tkwiła w ich psy­chice, lecz zostali do niej nie­jako przy­mu­szeni wyjąt­kowo nie­sprzy­ja­ją­cymi oko­licz­no­ściami. Gang­ster­skie pora­chunki, letalna cho­roba, chro­niczna depre­sja, długi, czy też szla­ban na komputer. “Samo­bójca” nie­ko­niecz­nie musi żyć w szcze­gól­nie bli­skim kon­tak­cie ze śmier­cią. Ten typ ludzi wyróż­nia się tym, że samo­bój­stwo jest dla nich naj­bar­dziej praw­do­po­dob­nym rodza­jem śmierci, przy­naj­mniej w ich wła­snym mnie­ma­niu. Alter­na­tywną opcją roz­wią­za­nia swo­ich pro­ble­mów, która cza­sem nawet przy naj­mniej­szym wstrzą­sie każe pod­dać się inten­syw­nie wizji ode­bra­nia sobie życia. Prze­słanki tych skłon­no­ści towa­rzy­szą takim ludziom już od wcze­snej mło­do­ści. Para­dok­sal­nie wśród samo­bój­ców znaj­dują się jed­nostki wyjąt­kowo twarde, odporne i odważne, które nigdy nie usi­łują tar­gnąć się na życie. Nie­udana próba Dla­czego w ogóle poru­szam ten temat? Ostat­nio uka­zał się arty­kuł w New­swe­eku, że w Pol­sce mamy epi­de­mię samo­bój­ców. Entu­zja­stów osta­tecz­nego roz­wią­za­nia kwe­stii pro­ble­mów życio­wych. Przy pró­bie samo­bój­czej zakoń­czo­nej suk­ce­sem istot­nie nie musimy się już niczym mar­twić, jed­nak jed­no­cze­śnie mar­nu­jemy poten­cjał prze­ży­cia nie­sa­mo­wi­tych chwil. Jak to się dzieje, że można mieć odwagę żeby się zabić, jed­no­cze­śnie nie mając odwagi, żeby spró­bo­wać zmie­nić cał­ko­wi­cie swo­jego życia? Cho­ciażby spa­ko­wać ple­cak i wyru­szyć daleką podróż, ucie­ka­jąc od pro­ble­mów i szu­ka­jąc miej­sca dla sie­bie na tym ziem­skim padole. Na samo­bój­stwo zosta­nie jesz­cze czas. Nikt nie obie­cy­wał, że będzie łatwo Cza­sem można zapo­mnieć o waż­nych rze­czach. Cza­sem można pomy­śleć, że powinno się pod­dać, bo nie pamięta się nawet jed­nego powodu, aby wal­czyć. To jest jed­nak łatwe roz­wią­za­nie, a wie­cie co jest trudne? Trudne jest wie­rzyć w swoją war­tość, wie­dzieć, że jest się wyjąt­ko­wym, nawet gdy nikt inny tego nie może zauwa­żyć. Nawet gdy samemu tego nie zauważamy. Jestem typem samo­bójcy. Zła­pany przez nazi­stów na szpie­go­stwie nie zawa­hał­bym się, jed­nak nie wyobra­żam sobie rze­czy­wi­stej sytu­acji, w któ­rej mogłoby dojść do koniecz­no­ści zasto­so­wa­nia tego roz­wią­za­nia. W więk­szo­ści przy­pad­ków, można nie tylko coś popra­wić, ale cał­kiem zmie­nić swoje życie. Prze­cież to nie jest jesz­cze koniec świata. Bo skoń­czy się świat, kiedy ty się skończysz. Daj sobie pomóc To nie wstyd być zała­ma­nym, to nie wstyd być w bez­na­dziej­nej sytu­acji. A co naj­waż­niej­sze, to nie wstyd pro­sić o pomoc. Daj sobie pomóc i skon­tak­tuj się z kimś kom­pe­tent­nym. Możesz też się skon­tak­to­wać ze mną — spró­buję pomóc. 116 123 – Tele­fon zaufa­nia dla osób doro­słych w kry­zy­sie emo­cjo­nal­nym 22 425 98 48 – Tele­fo­niczna pierw­sza pomoc psy­cho­lo­giczna 116 111 – Tele­fon zaufa­nia dla dzieci i mło­dzieży 801 120 002 – Ogól­no­pol­ski tele­fon dla ofiar prze­mocy w rodzi­nie „Nie­bie­ska Linia” 800 112 800 – „Tele­fon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trud­nej sytu­acji życiowej W życiu każdego człowieka przychodzą chwile, kiedy nie ma on już siły na nic. Nie ma siły nawet rzygać na myśl o swojej beznadziejnej i nieszczęśliwej egzystencji. Nie ma siły narzekać na natłok obowiązków nakrytych grubą kołdrą wypełnioną problemami. Nie ma siły płakać z powodu odrzucenia, niezrozumienia, naśmiewania się innych, braku kasy na koncie czy choroby. Miało być tak pięknie! Tymczasem wyszło... Wyszło jak zawsze. Po cholerę dłużej się męczyć i wegetować na tym totalnie niesprawiedliwym ziemskim padole? Po cholerę katować swoją duszę, wstawać rano, jeść, rozmawiać...po cholerę BYĆ? A no chociażby dlatego, że życie jest TYLKO JEDNO i drugiej szansy nie dostaniesz. Jak się zabijesz - Puff! Znikasz. Na zawsze. Nie ma Cię. Nie istniejesz. I nie będzie to Twoja świadoma decyzja, tylko efekt desperacji i braku pomysłu na przejęcie kontroli nad beznadzieją sytuacją, w której się właśnie znalazłeś. Oszczędzę Ci banałów w stylu "Życie jest piękne", "Świat jest cudowny" itp. Poproszę Cię tylko o jedno: powód, dla którego nie chcesz żyć już znasz. Ale znajdź choć jeden...JEDEN powód, dla którego żyć warto. No dalej...śmiało...tylko jeden. Masz już? A może znajdziesz jeszcze drugi? Hmmm? No weź, pomyśl, co zawsze chciałeś zrobić? Gdzie chciałeś pojechać, co chciałeś zobaczyć? Tańczyłeś kiedyś nago nocą na nadmorskiej plaży? Nie? Polecam, choć piasek jest potem wszędzie. Naprawdę wszędzie... Ale to jest właśnie wolność. Nie śmierć. Nie samobójstwo. Samobójstwo to najkrótsza droga do rozwiązania problemu, tylko czy oby najwłaściwsza? Nie ma sytuacji bez wyjścia. Zawsze, ale to zawsze znajdzie się rozwiązanie, tylko czasem wymaga ono czasu, czasem wsparcia najbliższych, a czasem kopa w dupę od całkowicie obcej Ci osoby. I uwierz, doskonale wiem co mówię i doskonale Cię rozumiem. Jeżeli szukasz skutecznego sposobu na śmierć, zabicie się, popełnienie samobójstwa (nie bez celu wymieniam wszystkie te frazy po kolei), uzyskasz go pod poniższym linkiem. Z góry uprzedzam - nie zrażaj się sporą ilością treści, gdyż tylko doczytanie jej do końca pozwoli Ci uzyskać najlepszą wiedzę w tym temacie, a o to Ci przecież chodzi? Jak szybko umrzeć...może nawet i ze śmiechu A jeżeli choć na moment udało mi się poprawić Tobie humor i tchnąć odrobinę wiary w to, że gówno z butów zawsze da się wydłubać, nawet jeżeli to ciężkie trepy (to tylko niezgrabna metafora), może warto skorzystać z którejś z poniższych opcji i dać sobie...i innym...i ŻYCIU szansę? 116 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym 22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna 116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia” 800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej lub napisz do mnie @ Nie jestem wykwalifikowanym psychologiem jak ci z powyższych instytucji, ale zależy mi na Twoim życiu. Zależy mi na Tobie! Zatem bądź ambitny i nie wybieraj drogi na skróty! Tańcz, a jak się wstydzisz - po prostu załóż ciuchy. A jeżeli nadal jesteś pewien swojej decyzji - oto dziesięć propozycji. Inicjatorem akcji jest Janek, autor bloga Stay Fly. Jeżeli i Ty jesteś blogerem i chcesz dołączyć do zhackowania Google - śmiało! Wali się. Cegła po cegle, żyła po żyle, oddech po oddechu wali się. Twoje serce pompuje krew, twój umysł walczy. Wali się. Powodów może być milion. Starzy- wpieprzający się w twoje dorosłe życie, miłość- łamiąca serce i gnaty, szkoła- odbierająca nadzieję, że jakoś to będzie. Wali się. Właśnie wylali cię z pracy a masz kredyt przyprawiający o łzy. Albo dziecko, spoglądające z nadzieją w stronę lodówki każdego ranka. Właśnie skończyła się twoja miłość. Ona odeszła, on cię porzucił. Żal rozrywa ci serce, umysł nie pozwala trzeźwo myśleć. Wali się. Może właśnie teraz myślisz o tym by ze sobą skończyć. Może właśnie chcesz się targnąć na swoje życie, popełnić samobójstwo. Może właśnie przeczesujesz internet w poszukiwaniu najszybszego i bezbolesnego sposobu jak odebrać sobie życie. Poczekaj. Zastanów się, zatrzymaj na chwilę. Może teraz wydaje ci się to nierealne ale z każdej sytuacji, dosłownie Z KAŻDEJ jest wyjście. Trzeba tylko przystanąć i ruszyć głową. Może nie wiesz co ze sobą zrobić lub co włożyć do garnka. Prawdopodobnie właśnie teraz łzy palą ci policzki a w duszy gra przeraźliwa symfonia pustki i żalu. Kiedyś byłam tobą. Kiedyś byłam zajebiście zbuntowaną osobą, ja- kontra świat. Oni mnie nie rozumieli. Nie rozumieli moich potrzeb, moich słabości i kompleksów. Moja miłość, teraz już wiem, że toksyczna… Przez chwilę byłam dla niej zrobić wszystko. Ale nie zrobiłam. I wiesz co? Teraz, kilka lat po tych wydarzeniach jestem szczęśliwsza niż mogłabym sobie wyobrazić. Mam wspaniałego męża, rewelacyjną córeczkę, która jest dla mnie całym światem. Mam pracę, mam wymarzony dom. Możesz pomyśleć „To, że tobie się udało, nie oznacza, że mi się uda”. Jeśli nie sprawdzisz, nigdy się tego nie dowiesz. Czy samobójstwo jest aktem odwagi? Nie. Jest drogą na skróty. Jest pozbyciem się problemów bez poczucia, że zrobiłeś wszystko co mogłeś. Odebranie sobie życia jest odebraniem nadziei na lepsze jutro i odebraniem szansy na skopanie dupy problemom. Może teraz ci się wydawać, że nie interesujesz nikogo, twoje problemy dla innych są błahe. Kogo chcesz ukarać? Najbardziej ukarzesz siebie ale najbardziej skrzywdzisz swoich bliskich. Nie pozwól im żyć z myślą, że nie potrafili ci pomóc. Czasami warto poprosić. Czasami warto zapytać. Czasami warto przeczytać pozytywne komentarze pod tym postem pokazujące, że warto żyć. Może właśnie teraz sięgnąłeś dna. Pamiętaj, poniżej dna już nic nie ma, gorzej być już nie może. Teraz musisz zebrać w sobie siły by odbić się w górę. Chcę ci pomóc. Możesz napisać do mnie lub zadzwonić pod jeden z tych numerów. 116 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym 22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna 116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia” 800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej matka-nie-idealna Matka Nieidealna. Pisząca z dystansem do macierzyństwa i nutką autoironii. Wszystko co przeczytasz na blogu pisane jest z małym przymrużeniem oka.

jak szybko popelnic samobojstwo